عفونت یکی از شایع ترین بیماری ها در بین انسان ها و حیوانات خانگی آنهاست. برخی از عفونت ها را می توان حتی بدون درمان برطرف کرد. در مقابل، برخی دیگر به آنتی بیوتیک و مراقبت های اضافی نیاز دارند زیرا ممکن است پیچیده شوند و به سایر قسمت های بدن سرایت کنند.
به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، نمونه ای از این بیماری دیسکوسپوندیلیت در سگ ها است، عفونتی که مهره ها و دیسک های بین مهره ای ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد.
دیسکوپوندیلیت در سگ چیست ؟
دیسکوپوندیلیت در سگ ها یک بیماری التهابی است که دیسک بین مهره ای، صفحات مهره ها و استخوان های مهره مجاور را درگیر می کند. این بیماری معمولاً توسط یک عفونت باکتریایی منتشر مانند بروسلوز ایجاد می شود، اما مواردی نیز مشاهده شده است که علت آن به دلیل عفونت های قارچی ثبت شده است.
این التهاب می تواند در یک مکان خاص در ستون فقرات و در چندین ناحیه به طور همزمان رخ دهد. با این حال، دیسک های کمر معمولاً بیشترین آسیب را می بینند.
تاکنون چندین عامل خطر برای دیسکوپوندیلیت در سگ ها ذکر شده است. به عنوان مثال، در نژادهای بزرگ مانند گریت دین، ژرمن شپرد، باکسر، روتوایلر، دوبرمن پینچر و بولداگ انگلیسی، این بیماری بیشتر دیده می شود.
سگ‌هایی که از عفونت‌های مزمن مانند بیماری پوستی مزمن رنج می‌برند یا داروهایی که باعث سرکوب سیستم ایمنی می‌شوند (مانند استروئیدها و شیمی‌درمانی) دریافت می‌کنند، در برابر ابتلا به آن آسیب‌پذیرتر هستند.
علل دیسکوسپوندیلیت در سگ ها :
همانطور که قبلاً اشاره کردیم، دیسکوسپوندیلیت در سگ ها به دلیل یک عفونت اولیه ایجاد می شود که به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد. عامل بیماری زا معمولا یک باکتری است، اگرچه قارچ ها نیز می توانند این بیماری را ایجاد کنند. این بیماری می تواند از طریق سه فرآیند که در بخش زیر توضیح خواهیم داد رخ دهد:
1- از طریق خون پخش شود :
اصطلاح گسترش هماتوژن به انتقال عفونت از طریق خون اشاره دارد. معمولاً شامل باکتری ها یا قارچ هایی است که وارد جریان خون می شوند و همراه با خون جریان می یابند تا به فضای دیسک بین مهره ای برسند. این میکروارگانیسم ها می توانند رسوب کنند و باعث عفونت شوند که منجر به علائم دیسکوپوندیلیت در سگ ها می شود.
پاتوژن های خارجی می توانند از طریق زخم یا جراحت وارد جریان خون شوند و از آنجا خود را به دیسک های بین مهره ای برسانند .
2- آلودگی مستقیم :
عفونت در سگ هایی که به این بیماری مبتلا می شوند لزوماً نباید از قسمت دیگری از بدن آنها شروع شود. این فرآیند می تواند زمانی آغاز شود که باکتری ها یا قارچ ها مستقیماً روی دیسک بین مهره ای قرار گیرند.
مانند مسیر قبلی، زخم می تواند مدخل ایده آلی برای عبور عوامل بیماری زا باشد. در این مورد، ممکن است یک زخم عمیق یا سوراخ در نزدیکی ناحیه ستون فقرات شروع اولیه بیماری باشد.
3- جسم خارجی :
جالب اینجاست که ورود مواد خارجی به داخل بدن نیز می تواند منجر به عفونت و در نتیجه دیسکوپوندیلیت در سگ ها شود. ریشک‌های چمنی ( چمن های شبیه به گندم که تیز هستند ) اجسام خارجی رایجی هستند که می‌توانند سبب این التهاب شوند. این گیاه می‌تواند حامل باکتری‌ها یا قارچ‌هایی باشد که می‌توانند به سمت نخاع مهاجرت کنند.
علائم دیسکوسپوندیلیت در سگ ها :
همانطور که انتظار می رود، علائم دیسکوسپوندیلیت در سگ ها معمولا در سطح ناحیه لومبوساکرال ظاهر می شود. علایم معمولاً به آرامی و به تدریج شروع می شوند و باعث درد قابل توجهی در ناحیه عفونی می شوند.
بر این اساس، بدن حیوان می تواند سفت به نظر برسد. این امر به نوبه خود منجر به تغییر رفتار با مقاومت در برابر پریدن و سایر حرکات می شود. حیوان خانگی شما همچنین ممکن است در ناحیه خاصی از پشت خود هنگامی که لمس می شود، درد داشته باشد.
با پیشرفت عفونت، ممکن است سگ شما دچار ضعف عضلانی در اندام‌های خود شود. از دست دادن اشتها نیز شایع است که با کاهش وزن و بی حالی همراه است. در موارد بسیار شدید، این وضعیت می تواند منجر به فلج شود. به همین دلیل است که درمان زودهنگام عفونت مهم است.
تشخیص و درمان دیسکوپوندیلیت در سگ ها :
معمولا عفونت در سگ ها با آنتی بیوتیک درمان می شود و این مورد نیز از این قاعده مستثنی نیست. دامپزشک شما یک آنتی بیوتیک یا ضد قارچ مناسب را بسته به پاتوژن درگیر، اطلاعات نشان داده شده توسط کشت و شمارش سلول های خون که باید قبل از آن انجام شود، انتخاب می کند.
با این حال موارد دیسکوسپوندیلیت در سگ ها، تجویز طولانی مدت این داروها را برای 2 تا 4 ماه، برای اطمینان از بهبودی کامل حیوان را ضروری می کند. در غیر این صورت، عفونت می تواند عود کند و پیش آگهی را بدتر کند.
در این دوره، دامپزشکان باید پیشرفت درمان را از طریق آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس کنترل کنند. اولین معاینه توسط اشعه ایکس معمولاً 6 تا 8 هفته پس از شروع آنتی بیوتیک تراپی انجام می شود.
مسکن‌های ضد درد نیز در طول این فرآیند تجویز می‌شوند تا به حیوان خانگی برای رفع درد کمک کنند.
