مرغ مینا

به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، پرندگان مینا از خانواده پرندگان Sturnidae یا سار هستند. این پرنده که از گونه های نوک نرم است، بومی آفریقا، هند، آسیای جنوب شرقی و اندونزی است. در یونان باستان، پرنده مینا یک حیوان خانگی اشرافی بود.

کلمه "mynah" از کلمه هندو maina و کلمه سانسکریت madana گرفته شده است که به معنای "لذت بخش و سرگرم کننده" است. در ادبیات هندی، این پرنده نام‌های متعددی دارد، از جمله  کالاهاپریا (کسی که به بحث و جدل علاقه دارد)،  چیترانترا (چشم‌های زیبا)،  پی‌تانترا  (یکی با چشمان زرد)، و  پیتا پاد  (یکی با پاهای زرد).

دو نوع اصلی از پرندگان مینا که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند، مینای تپه ای و مینا معمولی هستند. مینای تپه ای گونه‌ای است که اکثر صاحبان حیوانات خانگی غربی به‌عنوان حیوان خانگی دریافت می‌کنند و می‌تواند مانند یک انسان «صحبت کند». مینای معمولی اغلب به عنوان یک آفت در نظر گرفته می شود و یکی از مهاجم ترین گونه های پرنده در جهان است. اینگونه برای کمک به مهار حشرات به زیستگاه های غیر بومی معرفی شد. این پرنده به عنوان یک حشره کش موفقیت آمیز بود، اما مینای رایج سرزمینی اغلب پرندگان بومی را جابجا می کرد و ذخایر غذایی آنها را کاهش می داد.

گونه سوم، مینا بالی، یک گونه نادر و در معرض خطر انقراض است. کمتر از 100 مینا بالی در طبیعت وجود دارد.

خلق و خوی

پرندگان مینا پر جنب و جوش و اجتماعی هستند و دارای شخصیت های شگفت انگیزی هستند. این حیوان باهوش است و به خوبی با زندگی در قفس سازگار است، که آن را به یک حیوان خانگی عالی تبدیل می کند که در اسارت تولید مثل می کند. جوجه های مینا که با دست بزرگ می شوند کاملاً با انسان معاشرت می کنند و اغلب حیوانات خانگی بهتری می شوند. پرندگان جوان، رام کردن و آموزش صحبت کردنشان آسان تر است. آنها از تعامل انسانی لذت می برند اما علاقه ای به در آغوش گرفتن یا یادگیری ترفندها ندارند.

پرندگان جوان به راحتی با محیط ها و موقعیت های جدید سازگار می شوند. پرنده مینا معمولاً به کسی که بیشترین توجه را به او می‌کند، نزدیک‌تر می‌شود، کسی که آموزش گفتار انجام می‌دهد، و همچنین قفس را تغذیه و تمیز می‌کند.

میناها ممکن است به پرندگان کوچکتر حمله کنند. اگر بیش از یک گونه پرنده نگهداری می کنید، بهتر است آنها را از پرندگان مینا جدا نگه دارید.

گفتار و آواز

اگر از مرغ مینا به عنوان حیوان خانگی نگهداری می کنید، آماده باشید که او کاری بیش از تکرار حرف های شما انجام دهد. این پرندگان دارای یک مجموعه صوتی گسترده و متنوع هستند که شامل سوت، جیغ و سایر صداهایی است که به طرز عجیبی شبیه انسان است.

مینای تپه ای و میناهای معمولی به دلیل توانایی خود در تقلید صدای انسان مشهور هستند. آنها می توانند تا 100 کلمه را یاد بگیرند. کلید آموزش صحبت کردن به پرنده تکرار و صبر است. کلمه یا عبارتی را که می‌خواهید یاد بگیرد انتخاب کنید و کلمه را واضح بگویید و بارها و بارها تکرار کنید.

رنگ ها و نشانه های پرنده مینا

مینای تپه ای بدنی سیاه رنگ، منقاری متمایل به نارنجی مایل به قرمز و پاهای زرد دارد. مینا معمولی، بدنی به رنگ قهوه ای تیره با سر و گلو سیاه و منقار و پاهای زرد رنگ دارد. مینا نادر و در خطر انقراض بالی دارای بدنی سفید و نوک سیاه در بالها و دم خود است و دور چشمانش آبی و منقاری زرد رنگ است. هر دو جنس یک شکل هستند، به این معنی که شبیه به هم هستند.

مراقبت از پرنده مینا

پرندگان مینا بسیار فعال هستند و از پریدن لذت می برند. آنها به یک قفس بزرگ نیاز دارند. حداقل اندازه قفس برای یک پرنده مینا باید 4 فوت عرض، 2 فوت ارتفاع و حدود 2 فوت عمق باشد. قفس باید دارای چندین نشیمنگاه در ارتفاع‌های مختلف و با عرض، قطر و بافت متفاوت باشد. انواع سوف های متغیر امکان ورزش پا را فراهم می کند. سوف های طبیعی بهترین برای استفاده هستند.

قفس او را دور از نسیم نگه دارید و شب ها قفس را بپوشانید تا از وزش باد جلوگیری شود. همچنین قفس را نزدیک آشپزخانه قرار ندهید زیرا میناها به دود و بوی تند حساس هستند.

پرندگان مینا دوست دارند حمام کنند، بنابراین یک کاسه یا ظرفی تهیه کنید که به اندازه کافی بزرگ باشد که در چند اینچ آب گرم بپاشد. حمام به پرندگان کمک می کند تا با از بین بردن گرد و غبار، شوره، پرهای شل و کنه پرندگان، پرهای خود را حفظ کنند و در عین حال رطوبت را نیز تامین می کنند. سیستم های تهویه مطبوع و گرمایش در خانه ها می توانند پوست پرنده را خشک کنند. همچنین می توانید مینا خود را با یک بطری اسپری مه آلود کنید. پرنده خود را زیر دوش نگذارید. اسپری سر دوش ممکن است خیلی قوی باشد.

مشکلات رایج سلامتی

میناها مستعد ابتلا به برخی مشکلات کبدی و هموکروماتوز یا بیماری ذخیره آهن هستند. در پرندگان مینا، هموکروماتوز به نظر می رسد با مصرف زیاد آهن در رژیم غذایی مرتبط باشد. میزان آهنی که در رژیم غذایی تامین می کنید را به دقت مدیریت کنید.

رژیم غذایی و تغذیه

در طبیعت، رژیم غذایی مینای تپه ای عمدتاً میوه است. در ضمن مینای رایج همه چیزخوار است که میوه و شهد و حشرات را می خورد.

به میناهای خانگی مخلوطی از گلوله های منقار نرم حاوی 18 درصد پروتئین، 8 درصد چربی و مقدار بسیار کمی آهن تغذیه کنید تا به مقابله با بیماری ناشی از سوء جذب آهن کمک کند. گلوله ها باید حدود 50 درصد رژیم غذایی آنها باشد.

می توانید موز رسیده و شیرین، سیب، خرما، انگور، هلو، انبه، پاپایا، پرتقال، آناناس، گلابی، آلو و هندوانه را تهیه کنید. از مصرف بیش از حد موز اجتناب کنید زیرا حاوی قند زیادی است. از خوردن میوه های خشکی که آهن بالایی دارند مانند کشمش خودداری کنید. دانه های میوه ها را بردارید. ممکن است سمی باشند همچنین از دادن سبزیجات سبز رنگ حاوی آهن مانند نخود، لوبیا سبز، سیب زمینی شیرین و کلم بروکلی خودداری کنید. اطمینان حاصل کنید که سبزیجات و میوه ها به قطعات به اندازه لقمه خرد شده اند. mynah ها غذای خود را نمی جوند.

می توانید رژیم غذایی آنها را با کرم های خوراکی، جیرجیرک یا کرم مومی تکمیل کنید. اگر میناهای خود را پرورش می‌دهید، کرم‌های خوراکی باید حداقل 5 درصد از جیره جفت‌های مولد را تشکیل دهند و باید برای تغذیه نوزاد پرندگان در دسترس مادر باشند.

به عنوان یک قانون کلی، با ارائه روزانه 1/4 فنجان گلوله و 1/4 فنجان میوه و سبزیجات به پرنده خود شروع کنید. در صورت نیاز مقدار را افزایش دهید. برای جلوگیری از فساد، غذاهای نخورده را حذف کنید.

میناها همیشه باید به آب آشامیدنی شیرین دسترسی داشته باشند. آب مقطر یا تصفیه شده ترجیح داده می شود.

ورزش

پرندگان مینا نیاز به ورزش دارند و باید روزانه حداقل یک ساعت از قفس خود خارج شوند. قبل از اینکه پرنده خود را از قفس خارج کنید، مطمئن شوید که تمام پنجره‌ها و درها را بسته‌اید، پنکه‌های سقفی را خاموش کرده‌اید و سایر حیوانات داخل خانه را خارج کرده‌اید.

پرندگان مینا از بازی با اسباب بازی هایی مانند آینه، زنگ، درب بطری و سایر وسایل کوچک لذت می برند. اسباب بازی ها آن ها را درگیر نگه می دارند. از اسباب بازی های طناب دار خودداری کنید زیرا ممکن است در زبان یا ناخن های پرنده شما گیر کند.

نشانه هایی که باید در یک پرنده سالم جستجو کرد عبارتند از: چشمان شفاف و روشن. پرهای تمیز و صاف؛ اشتهای خوب؛ و حالت کنجکاو و فعال. از پرندگانی که ترشحات بینی یا دهان دارند، پرهای پرزدار برای مدت طولانی یا پرندگانی که در انتهای قفس نشسته اند، دوری کنید. پس از خرید پرنده جدید، آن را توسط دامپزشک خود معاینه کنید.

پرندگان خانگی چقدر عمر می کنند؟