دیدن سرگیجه یا بدتر شدن سگ شما، از دست دادن هوشیاری و غش کردن، می تواند منظره بسیار ترسناکی باشد. فروپاشی حاد یا ناگهانی و از دست دادن هوشیاری در سگ ها معمولاً به دلیل از دست دادن ناگهانی قدرت است که می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای شدید باشد. گاهی اوقات، سگ ها قبل از بیهوش شدن، علائم اولیه گیجی، سرگیجه، تلو تلو خوردن، عدم هماهنگی عضلات و ضعف را نشان می دهند. به خواندن ادامه دهید تا بدانید اگر این اتفاق برای سگ شما افتاد چه کاری باید انجام دهید.

آیا سگ ها می توانند غش کنند؟

غش که به عنوان سنکوپ نیز شناخته می شود، یک علامت بالینی جدی است که باید فوراً و بر اساس علائم آن درمان شود. تشخیص بیماری زمینه‌ای در درمان و پیشگیری از غش کردن در سگ‌ها اهمیت دارد. در صورت عدم درمان یا تشخیص داده نشدن، غش و سرگیجه در سگ ها می تواند منجر به عوارض شدید شود که می تواند برای سگ کشنده باشد.

اگر سگ شما دوره های غش داشته است، باید فوراً برای مشاوره با دامپزشک مشورت کنید . تشخیص زودهنگام علت غش در سگ ها کلید درمان و پیشگیری موفق است.

غش در مقابل تشنج در سگ ها

سنکوپ اصطلاح پزشکی است که برای غش استفاده می شود. این امر با از دست دادن ناگهانی هوشیاری مشخص می شود که اغلب به دلیل کمبود اکسیژن در مغز است. بیشتر سگ‌هایی که سنکوپ دارند برای مدت کوتاهی هوشیاری خود را از دست می‌دهند و فوراً بهبود می‌یابند، اغلب بدون اینکه بعد از آن سرگردانی نشان دهند.

بیشتر صاحبان سگ سنکوپ را با تشنج اشتباه می گیرند زیرا این دو موضوع شباهت دارند. توجه به این نکته مهم است که سنکوپ و تشنج علائم بالینی متفاوتی با علل مختلف هستند. بر خلاف سنکوپ، که خود به خود و به دنبال بهبودی سریع اتفاق می‌افتد، تشنج‌ها از 3 مرحله مختلف عبور می‌کنند و بهبودی بسیار کندتر است و پس از آن مرحله، دچار سردرگمی ظاهری می‌شود.

توانایی تمایز بین این دو به شما و دامپزشکتان کمک می کند تا مشکل سگتان را به درستی تشخیص دهید تا درمان مناسب را پیدا کنید..

علل شایع غش و سرگیجه در سگ ها

همانطور که در بالا ذکر شد، بیشتر حوادث غش یا سنکوپ در سگ ها به دلیل کمبود اکسیژن است که به مغز حیوان می رسد. این اغلب نتیجه کاهش جریان خون به مغز به دلیل اختلال در عملکرد قلب است. بیماری های قلبی عروقی حدود ⅓ موارد سنکوپ را در سگ ها تشکیل می دهند.

چندین مشکل قلبی می تواند منجر به کاهش جریان خون مغز و در نهایت سنکوپ شود. ضربان قلب غیرطبیعی مانند آریتمی (ضربان قلب ناسازگار) یا تاکی کاردی بطنی (ضربان قلب بالا) می تواند گردش خون به مغز را به خطر بیندازد.

غش همچنین می تواند از علائم بیماری های عصبی باشد. تغییر در فعالیت ها و انتقال تکانه های عصبی در مغز می تواند باعث از دست دادن هوشیاری و سنکوپ در سگ شود. وجود تومورهای مغزی نیز علت سنکوپ در سگ ها گزارش شده است.

تغذیه همچنین می تواند باعث غش در سگ ها شود. کمبود مواد مغذی مانند گلوکز یا عدم تعادل در برخی الکترولیت ها مانند سدیم و کلسیم در خون می تواند عامل مستعد کننده ای برای غش در سگ ها باشد.

استفاده از برخی داروها مانند دیورتیک ها مثل فروزماید می تواند سرعت دفع مواد مغذی و الکترولیت ها را افزایش داده و منجر به غش شود..

چگونه می تواند دامپزشک من تشخیص دهد که آیا سگ من غش کرده است؟

سنکوپ به خودی خود یک وضعیت پزشکی نیست، بلکه نشانه‌ای از یک علت زمینه‌ای جدی‌تر است. تشخیص مشکل زمینه ای سلامتی که باعث دوره های غش می شود، مهم است تا بتوان درمان مناسب و مناسبی را ارائه کرد.

توصیف دقیق این قسمت برای رسیدن به تشخیص سنکوپ مهم است. وقتی سگ در حال غش خود را نزد دامپزشک می آورید، او یک سری سوالات در مورد غش کردن، زمان وقوع آن، شرایط در طول دوره، آیا محرک های احتمالی وجود داشته است و سابقه پزشکی مربوطه که می تواند کمک کند از شما می پرسد.

شرح حال کامل و دقیق برای کمک به دامپزشک شما در رسیدن به تشخیص قطعی مفید خواهد بود. یک معاینه فیزیکی کامل نیز برای محدود کردن علل احتمالی غش ضروری است. دامپزشک شما آزمایش خون جامعی را برای بررسی عفونت، عدم تعادل الکترولیت ها و رد برخی از علل شایع دیگر غش انجام می دهد.

تصویربرداری تشخیصی مانند رادیوگرافی ، سونوگرافی و اکوکاردیوگرام ممکن است برای ارزیابی عملکرد قلب مورد نیاز باشد زیرا بیماری قلبی عروقی همچنان شایع ترین علت غش در سگ است. ECG ( الکتروکاردیوگرام ) همچنین می تواند به شناسایی مشکل قلبی خاص که ممکن است باعث سنکوپ شود کمک کند.

درمان غش در سگ چیست؟

درمان سنکوپ در نهایت به شرایط زمینه ای بستگی دارد. برای تعیین درمان مناسب و جلوگیری از غش بیشتر در سگ مبتلا به تشخیص مناسب نیاز است.

بیماری های قلبی را می توان با داروهای اینوتروپیک و دیورتیک ها برای تنظیم فشار خون و بهبود خونرسانی اندام های داخلی، به ویژه مغز، درمان کرد. همانطور که گفته شد، بیشتر موارد سنکوپ به دلیل کمبود گردش خون و اکسیژن رسانی در مغز اتفاق می افتد. 

کمبود الکترولیت و مواد مغذی را می توان به راحتی با تغذیه مناسب و در برخی موارد مکمل های غذایی کنترل کرد. هنگام شروع مصرف مکمل های الکترولیت سگ خود باید مراقب باشید زیرا مقادیر بیش از حد آن نیز می تواند منجر به مشکلات سلامتی مانند تشنج و لرزش شود.

بسته به وسعت، درگیری اندام و محل، تومورهای ایجاد کننده سنکوپ در سگ ها را می توان با جراحی برداشت یا از طریق شیمی درمانی درمان کرد. بیوپسی معمولاً قبل از تصمیم گیری در مورد جراحی مورد نیاز است، زیرا مکان های خاصی وجود دارد که ممکن است برداشتن تومور با جراحی بسیار دشوار باشد.