قوام مدفوع می تواند شاخص خوبی برای سلامت سگ باشد. سیستم گوارشی (GI) نقش بزرگ و مهمی در حفظ سلامت کلی سگ ها دارد. مسئول جذب مواد مغذی و حذف موادی است که بدن به آنها نیاز ندارد. تغییرات در مدفوع سگ شما اغلب نشان دهنده یک مشکل سلامتی احتمالی است. انگل های روده ای (کرم ها) از علل شایع این تغییرات به خصوص در توله سگ ها و بچه گربه ها هستند. به خواندن ادامه دهید تا در مورد این کرم ها بیشتر بدانید و در صورت مشاهده آنها در مدفوع حیوان خانگی خود چه کاری باید انجام دهید.

انواع کرم های روده ای که در سگ ها یافت می شوند

وجود کرم ها در مدفوع سگ شما یک مشکل جدی است، مشکلی که باید فورا برطرف شود. اما درمان کرم‌های روده در سگ‌ها بسته به نوع کرم می‌تواند متفاوت باشد و متأسفانه، چندین نوع کرم می‌توانند سیستم گوارش سگ شما را آلوده کنند که همگی با درجات متفاوتی از علائم هستند.

کرم های گرد

احتمالاً کرم های گرد شایع ترین انگل روده ای هستند که در توله سگ های جوان گزارش شده است. آنها به صورت کرم های بزرگ و گرد با انتهای مخروطی ظاهر می شوند. آنها خود را به پوشش مخاطی روده کوچک و بزرگ می چسبانند و باعث اسهال در سگ های جوان می شوند.

انگل های روده ای معمولا از طریق مدفوع- دهانی منتقل می شوند. این بدان معناست که سگ برای آلوده شدن باید آب یا غذای آلوده به مرحله عفونی انگل را بخورد. کرم‌های گرد از این نظر خاص هستند که می‌توانند از طریق فرآیندهایی غیر از انتقال مدفوعی-دهانی منتقل شوند. گونه های خاصی از کرم های گرد می توانند از طریق جفت از یک سگ ماده باردار به جنین آن منتقل شوند.

این روش جایگزین انتقال برای کرم های گرد دلیل این است که آنها بیشترین عفونت کرمی گزارش شده در توله سگ های جوان هستند. دلیل دیگر این است که بیشتر سگ های بالغ در برابر عفونت کرم گرد مقاوم هستند و می توانند عفونت های خفیف را بدون هیچ علامت بالینی تحمل کنند. اغلب، سگ های بالغ آلوده به کرم های گرد تنها در صورتی علائم بالینی مانند استفراغ و اسهال را نشان می دهند که عفونت کرم از قبل شدید باشد.

کرم های قلابدار

کرم قلابدار یا آسکارید نوع دیگری از انگل روده ای است که معمولاً در سگ ها یافت می شود. آنها بیشتر توله سگ های جوان را تحت تاثیر قرار می دهند، اما سگ های مسن نیز می توانند آلوده شوند. کرم های قلابدار به صورت کرم های گرد و دراز در مدفوع سگ ظاهر می شوند. کرم های قلابدار خود را به پوشش مخاطی مجرای روده سگ می چسبانند و باعث آسیب و التهاب روده ها می شوند که در نتیجه اسهال اغلب خونی است.

مانند کرم های گرد، کرم های قلابدار می توانند سگ ها را از راه هایی غیر از انتقال مدفوعی-دهانی آلوده کنند. گونه‌های خاصی از کرم‌های قلاب‌دار می‌توانند به غدد پستانی سگ ماده شیرده مهاجرت کنند و توسط توله‌های جوان او بلعیده شوند. برخی از گونه‌ها می‌توانند به پوست توله‌سگ نفوذ کنند، به سمت ریه‌ها مهاجرت کنند و معمولاً با سرفه بیرون آورده و بلعیده می‌شوند و باعث عفونت می‌شوند.

کرم های شلاقی

کرم شلاقی نوع دیگری از کرم های گرد است که معمولا در بخش های آخر دستگاه روده، به ویژه سکوم و کولون یافت می شود. آنها نام خود را از ظاهر فیزیکی خود گرفته اند، که دارای انتهای نزدیک باریک و انتهای دمی پهن است که ظاهری شبیه شلاق گاو نر دارد.

آنها خود را به پوشش مخاطی روده بزرگ می چسبانند و باعث خونریزی و اسهال در سگ می شوند. عفونت خفیف کرم شلاقی معمولاً هیچ علامت بالینی در سگ ایجاد نمی کند، اما با افزایش تعداد کرم ها، افراد مبتلا دچار اسهال خونی و مخاطی می شوند که اغلب بوی تند دارد.

کرم های نواری

کرم‌های نواری که سستود نیز نامیده می‌شوند، می‌توانند سگ‌ها را نیز آلوده کنند، اما بیشتر عفونت‌ها منجر به بیماری‌های جدی نمی‌شوند. برخلاف کرم‌های روده‌ای که قبلاً توضیح داده شد، کرم‌های نواری از این نظر متفاوت هستند که ویژگی‌های فیزیکی مشابهی ندارند. کرم‌های نواری بالغ به‌جای داشتن بدن تکی، دارای بدنه‌ای تقسیم‌بندی شده‌اند.

بخش‌های کرم نواری که پروگلوتید نامیده می‌شوند، هر کدام دارای تخم‌هایی در داخل هستند و می‌شکنند تا در مدفوع سگ دفع شوند. این بخش ها اغلب به صورت لکه های سفید در مدفوع سگ ظاهر می شوند و شبیه دانه برنج یا دانه کنجد هستند. این بخش ها اغلب مرحله عفونی کرم های نواری هستند. با این حال، بر خلاف سایر انگل های روده، سگ ها با خوردن پروگلوتیدها از مدفوع سگ آلوده، آلوده نمی شوند.

کرم‌های نواری برای آلوده کردن سگ‌های دیگر به میزبان میانی، در این مورد، کک نیاز دارند. پروگلوتیدهایی که از طریق مدفوع سگ آلوده دفع می شوند، قبل از اینکه روی پوست سگ دیگر بپرند و به آن بچسبند، توسط کک ها بلعیده می شوند. یک سگ پس از خوردن کک هایی که دارای پروگلوتیدهای کرم نواری هستند، آلوده می شود.

چگونه عفونت کرم روده را در سگ ها درمان می کنید؟

اکثر عفونت های کرم روده در سگ ها به خوبی به درمان پاسخ می دهند. داروهای کرم‌زدای موجود در بازار مانند Praziquantel  که به صورت قرص یا سوسپانسیون خوراکی عرضه می‌شوند، اغلب به اندازه کافی برای کشتن کرم‌های بالغ مؤثر هستند. یک سری درمان های کرم زدایی که معمولاً با فاصله 2 هفته انجام می شود، اغلب برای از بین بردن کامل عفونت های کرم در سگ ها مورد نیاز است. این به این دلیل است که کرم‌های نابالغ اغلب تا زمانی که به بلوغ کامل نرسند تحت تأثیر داروهای کرم‌زدایی قرار نمی‌گیرند که معمولاً به طور متوسط ​​2 هفته طول می‌کشد برای انجام انگل زدایی در حیوانات خانگی می توانید از خدمات دامپزشکی در منزل ما کمک بگیرید . 

کرم های نواری، بر خلاف سایر کرم های روده، به سختی از بین می روند. به دلیل بدن های تقسیم شده آنها، دوز مداوم داروی کرم زدایی مورد نیاز است. دادن تنها یک دوز یا اگر دوزها از هم فاصله زیادی داشته باشند، به برخی از بخش ها اجازه می دهد زنده بمانند و کرم نواری قادر به رشد و تکثیر مجدد خواهد بود.

پیشگیری از عفونت کرم روده در سگ ها

بهداشت خوب برای جلوگیری از عفونت کرم در سگ ها، به ویژه در خانه های چند سگ، کلیدی است. تمیز نگه داشتن کاسه های غذا و آب و عاری از آلودگی به کنترل انتقال کرم های روده بین سگ ها کمک زیادی می کند.

دوزهای منظم کرم زدایی که معمولاً هر 3 تا 6 ماه یکبار داده می شود، همچنین به کنترل آلودگی کرم روده در سگ ها کمک می کند. برای جلوگیری از انتقال کرم های روده در میان بستر، توله ها باید در سن 2 هفتگی یک سری دوزهای کرم زدایی دریافت کنند.

سگ های باردار باید قبل از بارداری کرم زدایی شوند تا از انتقال کرم های گرد از طریق جفت به جنین جلوگیری شود.

کنترل خارجی انگل به صورت موضعی و خوراکی برای پیشگیری از کک و کنه در کنترل عفونت کرم نواری ضروری است.

حتماً با سامانه دامپزشک در مورد نوع درمان کرم زدایی که برای سگ شما بهترین است صحبت کنید. شناسایی مناسب انگل و یک برنامه درمانی و پیشگیری مناسب کلید حفظ سلامت سگ شما است.