به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، اگر مشکوک هستید که سگ شما دارای بی اختیاری ادرار است ، ایده خوبی است که جزئیات مواردی را که توجه کرده اید بنویسید و با دامپزشک خود مطرح کنید. برای این اقدام می توانید موارد زیر را ثبت کنید:

اگر سگ شما باید بیشتر بیرون برود

کی و کجا ادرار را پیدا می کنید

اگر بیرون متوجه ادرار مکرر یا دردناک شده اید

اگر سگ شما بیشتر از حد معمول آب می نوشد

اگر چیز دیگری در مورد سلامت سگ شما تغییر کرده است

این مشاهدات به دامپزشک شما کمک می کند تا تشخیص دهد که آیا بی اختیاری ادرار محتمل است یا خیر. گاهی اوقات ، عفونت مجاری ادراری -یا هر  بیماری که باعث می شود سگ بیشتر آب بنوشد و ادرار کند- می تواند علائم مشابه بی اختیاری ادرار را نشان دهد.

بیایید نگاهی دقیق تر به برخی از علل شایع بی اختیاری ادرار در سگ ها بیندازیم:

حالب خارج رحمی: اگر توله سگ شما بی اختیاری ادرار دارد ، ممکن است حالب خارج رحمی داشته باشد. حالب ها ادرار را از کلیه ها به مثانه منتقل می کنند. تصویربرداری ویژه با کنتراست می تواند حالب خارج رحمی را تشخیص دهد و جراحی می تواند حالبها را در محل مناسب خود قرار دهد.

آسیب عصبی: بی اختیاری ادرار در صورتی ایجاد می شود که اعصاب کنترل کننده مثانه قادر به ارسال سیگنال های خود نباشند. اگر مثانه بیش از حد بزرگ شود ، سرریز می شود و ادرار روی ملافه نشت می کند.

نارسایی مکانیسم پیشابراه (USMI): این شایع ترین علت بی اختیاری ادرار در سگ است. USMI اساساً به این معنی است که اسفنکتر مجرای ادرار به اندازه کافی قوی نیست تا ادرار را حفظ کند ، بنابراین نشتی ایجاد می شود. عوامل زیادی در این امر دخیل هستند ، از جمله کمبود استروژن ، چاقی و استعداد ژنتیکی.

بعد از اینکه بی اختیاری ادرار سگ شما تشخیص داده شد و شروع به درمان کردید ، مهم است که بر ادرار نظارت داشته باشید. اغلب داروها باید در طول زمان تنظیم شوند و گاهی اوقات ترکیبی از داروها به تنهایی می تواند مفیدتر باشد.

لطفاً توجه داشته باشید که سگهایی که بی اختیاری ادرار دارند ممکن است بیشتر دچار عفونت مثانه شوند. در حقیقت ، عفونت مثانه می تواند علائم بی اختیاری ادرار را بدتر کند. بنابراین ، اگر سگ شما ناگهان بیشتر از قبل شروع به نشت ادرار می کند یا علائم دیگری از عفونت مثانه دارد ، سریعا به دامپزشک اطلاع دهید.