به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، این گروه تحقیقاتی به سرپرستی ویلیام تیلور از موسسه علوم تاریخ بشری ماکس پلانک، در بقایای به دست آمده از نقاط باستانی مغولستان که به ۷۰۰ تا ۱۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح باز میگردند دریافته اند که توسعه اسبداری و اقتصاد مبتنی بر اسب، عامل اصلی پدید آمدن رشته دامپزشکی اسب بوده است.
این در حالی است که پیش از این برخی مورخین منشاء مراقبت های دامپزشکی را کشورهای غربی می دانستند.
اما نتایج به دست آمده توسط این گروه از محققین حاکی از آن دارد که پیدایش علم دامپزشکی می تواند در نقاطی از اوراسیای فعلی شکل گرفته باشد.
تیلور و همکارانش در طی این مطالعه متوجه شده اند که توسعه فناوری های مرتبط با دندانپزشکی اسبها، با پیشرفت های عمده در امکانات کنترل و راهوری این حیوانات توسط سوارکاران همراه بوده است.

 
استفاده سوارکاران از تجهیزات فلزی به منظور کنترل بهتر اسبها منجر به رخداد مشکلات دهانی و دندانی در این حیوانات می شد. موضوعی که سبب شد تا دندانپزشکی اسب ها رونق بیشتری بگیرد.
دندانپزشکان اسب در طول دوره یاد شده تلاش نمودند تا با کشیدن برخی از دندان های این حیوانات، از بروز مشکلات یاد شده جلوگیری نمایند و کمک کنند تا راهوری این حیوانات بدون درد و بروز مشکلات آناتومیکی برای آنها تسهیل گردد.
نیکول بوبویز، مدیر گروه باستان شناسی موسسه علوم ماکس پلانک در این خصوص گفت: "به نظر می رسد تا اقدامات متخصصین دندانپزشکی اسب ها در زمان یاد شده از بسیاری جهات بر شکل مناظرات فرهنگی و بیولوژیکی اوراسیا تاثیرگذار بوده است چرا که امکان راهوری بهتر اسب ها در آن زمان، سبب ارتباط مابین سیستم های زندگی فرهنگ شرق و غرب شده است."
نتایج کامل این مطالعات در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.