پاروویروس سگ

پاروویروس سگ (CPV) یک بیماری ویروسی بسیار عفونی است که می تواند برای سگ ها کشنده باشد. توله سگ های بین شش هفته تا شش ماه و سگ های واکسینه نشده بیشتر در معرض خطر هستند.

پاروویروس چیست؟

پاروویروس ویروسی است که بر سلول‌های در حال تقسیم سریع مانند سلول‌های روده پوشاننده دیواره روده، سلول‌های غدد لنفاوی و مغز استخوان تأثیر می‌گذارد.

 

سگ من چگونه به پاروویروس مبتلا می شود؟

پاروویروس می‌تواند از طریق تماس با مدفوع سگ‌های آلوده معمولاً از طریق محیط یا کفش‌ها/لباس‌های آلوده و دست‌های شسته نشده منتقل شود. ذرات ویروس در برابر بیشتر محصولات پاک کننده و تغییرات آب و هوایی مقاوم هستند و می توانند تا یک سال در محیط زنده بمانند. پاروویروس بیشتر در مناطق شهری که تراکم سگ‌های واکسینه نشده بیشتری وجود دارد، دیده می‌شود، اما می‌تواند در هر جایی رخ دهد.

 

علائم پاروویروس چیست؟

عفونت پاروویروس یک بیماری بسیار جدی است، به ویژه در توله سگ ها. پس از ابتلا به ویروس تا هفت روز طول می کشد تا علائم دیده شوند. پاروویروس سگ می تواند به دو صورت متفاوت ظاهر شود. شکل رایج تر، شکل روده ای است. این حالت در سگ ها با استفراغ، اسهال، کاهش وزن و بی اشتهایی مشخص می شود.

 این ویروس به سلول‌هایی که روده سگ‌ها را می‌پوشانند حمله می‌کند، که مانع از جذب مواد مغذی آن‌ها می‌شود. این باعث اسهال شدید می شود و منجر به ضعف و کم آبی بدن می شود. شکل متفاوت و کم ، شکل قلبی است. این ویروس به ماهیچه های قلب جنین متولد نشده و توله سگ های بسیار جوان حمله می کند و اغلب منجر به مرگ می شود. این ویروس همچنین به بافت لنفوئیدی و مغز استخوان که سلول های ایمنی تولید می کند و می تواند منجر به سیستم ایمنی ضعیف شود حمله می کند.

شایع ترین علائم عبارتند از:

  • اسهال شدید و بدبو که اغلب حاوی خون است
  • از دست دادن اشتها و استفراغ
  • تب، بی حالی و رفتار افسرده
  • شکم دردناک
  • کاهش وزن شدید
  • مرگ ناگهانی

عفونت ممکن است منجر به شوک شود. شوک عبارت است از افت ناگهانی جریان خون، یا از طریق از دست دادن مایعات در نتیجه اسهال شدید یا سپسیس (پاسخ ایمنی شدید به عفونت).

علائم شوک

  • تنفس سریع و پی در پی
  • اندام های سرد
  • ناتوانی در بلند شدن یا تعامل، فلاپی و/یا ناخودآگاه

چگونه می توانم سگ خود را از پاروویروس محافظت کنم؟

واکسیناسیون در توله سگ ها و سگ ها کلید پیشگیری است.

همه توله ها باید 3 دوز  واکسن دریافت کنند به فاصله 3  هفته، بین 6 تا 16 هفتگی.

همه سگ ها باید سالانه یک واکسن تقویت کننده دریافت کنند

توله سگ ها بیشتر به پاروویروس حساس هستند. اطمینان از اینکه اقدامات بهداشتی وجود دارد و مادر توله سگ واکسینه شده است می تواند به پیشگیری از بیماری کمک کند.

اجازه ندهید سگ‌های واکسینه نشده و به‌ویژه توله‌سگ‌ها با زمین گذاشتن یا پیاده‌روی نکردن آنها در مکان‌های عمومی، به‌ویژه جاهایی که مردم و سگ‌ها تجمع می‌کنند، مانند پارک‌ها در معرض ویروس قرار گیرند.

روتوایلرها، لابرادورها، دوبرمن پینچرها، ژرمن شپردها، انگلیش اسپرینگر اسپانیل و سگ سورتمه آلاسکا به ویژه در برابر این ویروس حساس هستند.

آیا سگ های واکسینه شده به پاروویروس مبتلا می شوند؟

تعداد کمی از سگ ها هستند که به واکسن پاسخ نمی دهند و ممکن است از این بیماری مصون نباشند. شما می توانید در مورد بررسی وضعیت ایمنی سگ خود با دامپزشک خود صحبت کنید، به خصوص اگر آنها در یک محیط پرخطر هستند.

پاروویروس چگونه درمان می شود؟

متأسفانه، هیچ درمان خاصی برای پاروویروس وجود ندارد و مراقبت های حمایتی برای کمک به غلبه بر علائم پاروویروس، پایه اصلی درمان است. این شامل مایع درمانی، تسکین درد و درمان عفونت ثانویه است.

 

درمان اغلب گران، طولانی است و می تواند سیستم ایمنی سگ شما را برای مدتی تحت تاثیر قرار دهد به این معنی که آنها در معرض خطر عفونت های دیگر هستند. آنها می توانند تا دو ماه عفونی باقی بمانند، بنابراین مهم است که آنها را از سگ های دیگر جدا کنید و اطمینان حاصل کنید که سگ های در تماس به طور کامل واکسینه شده اند.