به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، انتقال خون در گربه ها بدون دشواری نیست اما امکان پذیر است. اهداکننده مناسب باید شناسایی شود و خون باید جمع آوری و ذخیره شود. همچنین در مقایسه با انتقال خون در سگ، برای گربه ها خطر عوارض بالاتری وجود دارد.

چه زمانی ممکن است گربه نیاز به تزریق خون داشته باشد؟

شایع ترین دلیل انتقال خون در گربه ها کم خونی شدید است. از دست دادن خون ممکن است در اثر همولیز (تخریب سلول های خونی) یا اریتروپوئزیس بی اثر (تولید گلبول های قرمز خون) ایجاد شود.

تصمیم گیری در مورد اینکه آیا گربه شما نیاز به تزریق خون دارد یا نه به هماتوکریت (Hct) آن بستگی دارد. اگر Hct گربه شما کمتر از 10-15٪ باشد، تزریق گلبول قرمز (RBC) توصیه می شود. اکثر موارد کم خونی در گربه ها حاد (شروع ناگهانی) است. اگر کم خونی حاد وجود داشته باشد یا اگر گربه شما نیاز به عمل جراحی داشته باشد، حتی با مقادیر بالاتر هموگلوبین می توان انتقال خون انجام داد.

پارامترهای مهم دیگری که برای تعیین اینکه آیا گربه شما نیاز به تزریق خون دارد یا خیر، در نظر گرفته می شود:

تاکی کاردی (افزایش ضربان قلب)

نبض ضعیف

بی حالی

طولانی شدن زمان پر کردن مویرگی

سایر شاخص های ضعف

گروه های خونی در گربه ها

سه گروه خونی کلی در گربه ها وجود دارد - A، B و AB. گروه A رایج ترین است و در بین گربه های مو کوتاه و بلند اروپایی و آمریکایی غالب است. به نظر می رسد که گروه B در برخی از نژادهای گربه سانان معمولی باشد. گروه AB در بین این گروه‌های خونی نادرترین است اما مهم‌ترین آنها محسوب می‌شود.

قبل از تزریق خون به گربه، ابتدا باید سازگاری خون مشخص شود. انتقال خون ناسازگار می تواند خطر ابتلا به واکنش های شدید تهدید کننده زندگی گربه را افزایش دهد. این واکنش منفی می تواند رخ دهد زیرا گربه ها به طور طبیعی دارای آنتی بادی هایی علیه گروه خونی هستند که فاقد آن هستند.

با این حال، در هفته های اول زندگی یک بچه گربه ، آنها آنتی بادی علیه سایر گروه های خونی ندارند. این امر به ویژه در بچه گربه هایی با گروه خونی A یا B صادق است. گربه های با نوع AB آنتی بادی های ضد A یا ضد B ندارند.

واکنش‌های نامطلوب معمولاً در گربه‌های دارای گروه خونی B رخ می‌دهد، زیرا آنها به طور طبیعی سطوح بالایی از آنتی‌بادی‌ها علیه گروه خونی A دارند. اما واکنش هایی در گربه های نوع A در برابر خون گروه B نیز می تواند رخ دهد.

گروه خونی Mik در گربه ها

اخیراً سیستم گروه خونی دیگری در گربه های مو کوتاه خانگی شناسایی شده است. این به عنوان "آنتی ژن Mik" شناخته می شود. این بدان معنی است که گربه هایی وجود دارند که Mik مثبت یا Mik منفی هستند. واکنش‌های نامطلوب انتقال خون نیز می‌تواند در تزریق‌های Mik ناسازگار رخ دهد.

گروه بندی خون و تلاقی خون (BCM) برای گربه ها

قبل از اینکه گربه بتواند تزریق خون انجام دهد، باید گروه بندی خون انجام شود. برای این منظور کیت ها و روش های آزمایشگاهی خاصی وجود دارد.

اگر امکان تعیین گروه خونی وجود نداشته باشد، مانند شرایط اضطراری، می توان BCM را انجام داد. تطبیق خون تعیین می کند که آیا آنتی بادی های گربه دهنده و گربه گیرنده سازگار هستند یا خیر. از آنجایی که BCM فقط قادر به تشخیص آنتی بادی هایی است که در حال حاضر در اهداکننده یا گیرنده وجود دارد، می تواند خطر واکنش های نامطلوب گربه گیرنده را در طی انتقال خون آینده افزایش دهد.

هنگام انتقال خون به گربه چه اتفاقی می افتد؟

مانند انسان، انتقال خون در گربه ها با استفاده از یک مجموعه انتقال خون خاص انجام می شود.

در شروع، سرعت تزریق باید بسیار آهسته باشد، یعنی 1-3 میلی لیتر در مدت 5 دقیقه. این باید حتی با تزریق خون با گروه خونی یا متقاطع انجام شود. گربه گیرنده باید از نظر هر نشانه ای از واکنش نامطلوب ناشی از ناسازگاری به دقت تحت نظر باشد. اگر وجود نداشته باشد، سرعت انتقال خون به تدریج افزایش می یابد. تزریق خون باید در عرض 4 ساعت از شروع انجام شود تا خطر رشد باکتری به حداقل برسد یا به طور کلی از آن جلوگیری شود.

با این حال، اگر گربه گیرنده دچار خونریزی شدید شده باشد، انتقال خون باید در سریع ترین زمان ممکن انجام شود.

 

آیا در طول انتقال خون در گربه ها ممکن است واکنش های نامطلوب رخ دهد؟

هنگامی که یک گربه نوع B خون نوع A دریافت می کند، این یک انتقال خون ناسازگار با خطر بسیار بالای واکنش حاد است. علائم عبارتند از:

بی حالی

برادی کاردی (آهسته ضربان قلب غیر طبیعی)

مشکلات تنفسی - نفس نفس زدن (تنگی نفس)

ریتم نامنظم قلب (آریتمی قلبی)

ترشح بزاق (بزاق)

استفراغ

مدفوع و دفع ادرار

علائم عصبی

واکنش‌های نامطلوبی که ممکن است هنگام تزریق خون گروه B به گربه‌های نوع A ایجاد شود، عموماً خفیف‌تر هستند. علائمی که ممکن است توسط گربه نشان داده شود شامل بی قراری، افزایش ضربان قلب و تنفس سریع (تاکی پنه) است. با این حال، این نوع انتقال خون گزینه مناسبی نیست زیرا گلبول های قرمز خون به سرعت تخریب می شوند.

برای نتایج بهتر، گربه‌های دریافت‌کننده نوع A باید فقط با خون اهداکنندگان گروه A و گربه‌های گروه B فقط با خون گروه B تزریق شوند. از آنجایی که گربه های نوع AB آنتی بادی برای نوع A یا B ندارند، می توان آنها را با نوع AB، A و B تزریق کرد.

شناسایی نوع آنتی بادی های طبیعی نیز برای پرورش دهندگان گربه مهم است زیرا بچه گربه های نوع A که مادر آنها نوع B است، خطر بیشتری برای ایجاد ایزواریترولیز نوزادی دارند.

آیا می توان از واکنش های انتقال خون جلوگیری کرد؟

انتقال خون می تواند زندگی را نجات دهد، اما بدون مشکلات نیست، که برخی از آنها می توانند جدی و تهدید کننده زندگی باشند. هر واکنشی به انتقال خون معمولاً در طول یا مدت کوتاهی پس از تزریق ظاهر می شود.

خوشبختانه، برخی اقدامات پیشگیرانه می تواند به جلوگیری از مشکلات مرتبط با انتقال خون کمک کند. علاوه بر پیروی از دستورالعمل‌های پارامترهای اصلی انتقال خون، مانند انتخاب اهداکننده، گروه‌بندی خون، ذخیره‌سازی خون و تجویز، اقدامات احتیاطی زیر باید همیشه رعایت شود.

باید اقدامات لازم برای اطمینان از سازگاری خون گربه های دهنده و گیرنده انجام شود. در حالت ایده آل، تطبیق متقاطع باید برای شناسایی آنتی ژن Mik و سایر ناسازگاری های احتمالی انجام شود.

برای جلوگیری از بارگذاری بیش از حد گردش خون گربه گیرنده در حین انتقال خون، اقدامات احتیاطی باید رعایت شود. به طور کلی، برای جلوگیری از نارسایی قلبی، تزریق خون باید به آرامی انجام شود.

گربه دریافت‌کننده باید به‌ویژه هنگام شروع تزریق تحت نظارت دقیق قرار گیرد تا هرگونه واکنش نامطلوب را بتوان شناسایی کرد و تزریق را متوقف کرد.

با انتخاب اهداکننده مناسب و غربالگری سازگاری مناسب، انتقال خون به خوبی تحمل می شود، موثر به نظر می رسد و ممکن است شانس بقای گربه را افزایش دهد.

خرخر گربه ها