صدها نوع خوراکی تجاری برای سگ ها در بازار موجود می باشد و برخی از میوه ها، سبزیجات و غذای انسانی را نیز می توان به عنوان خوراکی به سگ ها داد. پنیر، یک میان وعده محبوب برای سگ ها به شمار می رود. اما آیا دادن پنیر به سگ به طور منظم، حتی اگر به مقدار کم باشد، مشکلی ایجاد نمی کند؟
به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک" ، دانستن طرز تهیه پنیر به ما کمک می‌کند تا بفهمیم که آیا دادن پنیر برای سگ‌ها بی‌خطر است یا اینکه باعث بروز مشکلات جدی دستگاه گوارش می‌شود.
پنیر انواع و اقسام مختلفی دارد که هر کدام بافت و طعم خاص خود را دارند، اما همه آنها فرآیند اولیه یکسانی را طی می کنند تا تبدیل به پنیر شوند. تمام محصولات پنیر از شیر حیوانات مختلف مانند گاو، بز، گوسفند یا گاومیش به دست می آیند. در انواع خاصی از پنیر، بیش از یک نوع شیر برای ایجاد طعم متمایز استفاده می شود.
شیر را از عمد دلمه می کنند تا پنیر درست شود. ابتدا آن را در یک خمره ریخته و یک کشت باکتریایی به آن اضافه می کنند تا لاکتوز موجود در شیر را به اسید لاکتیک تبدیل کند و باعث اسیدی شدن آن شود. سپس آنزیمی به نام مایه پنیر به شیر اضافه می شود تا دلمه شود. پس از فرآوری، آب پنیر را تخلیه می کنند، نمک می زنند و شکل می دهند تا محصول نهایی پنیر تولید شود. تغییرات این مرحله در انواع مختلف پنیر اتفاق می افتد، اما تقریباً همه آنها این فرآیند اساسی را طی می کنند.
آیا خوردن پنیر برای سگ ها بی خطر است؟
به طور کلی، بله، اکثر محصولات پنیری برای دادن به سگ بی خطر هستند. در مقادیر کنترل شده، پنیر به خوبی قابل هضم است. اما همه پنیرها برای سگ ها بی خطر نیستند و همه سگ ها نمی توانند خوردن پنیر را بدون نشان دادن علائم بیماری تحمل کنند.
در حالی که بیشتر پنیرها بی خطر هستند و حاوی هیچ گونه ماده سمی نیستند، برخی از آنها در صورت مصرف توسط سگ ها می توانند مشکلات جدی سلامتی ایجاد کنند. پنیر آبی یکی از انواع پنیرهایی است که باید از مصرف آن اجتناب کرد.
پنیر آبی با افزودن یک قالب قارچی به نام پنی سیلیوم به مخلوط در طول فرآیند پنیر سازی به دست می آید. رشد کپک باعث ایجاد بوی متمایز و طعمی می شود که پنیرهای آبی به آن معروف هستند. در حالی که انسان ها می توانند کپک قارچی موجود در پنیر آبی را تحمل کنند، سگ ها به آن بسیار حساس هستند. پنیر آبی می تواند باعث مشکلات گوارشی شدید و علائم سیستمیک در سگ شود. علائم اولیه شامل استفراغ، اسهال، از دست دادن اشتها و ضعف است. اگر سگ مقدار زیادی پنیر آبی بخورد، کپک می تواند باعث عفونت شدید و در نتیجه تب و تشنج شود.
نگرانی دیگری که اکثر صاحبان سگ در مورد پنیر دارند، خطر واکنش های شدید گوارشی به دلیل محتوای لاکتوز آن است.
سیستم گوارش توله سگ های جوان، آنزیمی به نام لاکتاز تولید می کند که به هضم لاکتوز در شیر مادر کمک می کند. اما با افزایش سن، آنزیم های سیستم گوارشی آنها تغییر می کند و لاکتاز تقریباً ناپدید می شود. این بدان معنی است که سگ های مسن ظرفیت بسیار کمی برای هضم لاکتوز شیر دارند و عملاً به لاکتوز حساسیت دارند.
خوشبختانه، نگرانی در مورد عدم تحمل لاکتوز در پنیر بسیار غیر معمول است، زیرا اکثر محصولات پنیر در طی فرآیند اسیدی شدن، محتوای لاکتوز خود را از دست می دهند. لاکتوز در طی این فرآیند به اسید لاکتیک تبدیل می شود و هر چه پنیر دیرتر کهنه شود، لاکتوز کمتری در آن وجود دارد. بنابراین، واکنش های نامطلوب به پنیر به دلیل عدم تحمل لاکتوز در بیشتر سگ ها و بیشتر انواع پنیر بسیار نادر است.
با این حال، سگ هایی وجود دارند که به لاکتوز بسیار حساس هستند که حتی مقدار کمی از آن می تواند علائم گوارشی مانند استفراغ و اسهال را ایجاد کند.
پنیر همچنین حاوی مقادیر بالایی چربی است، که اگر به سگ شما در مقادیر زیاد، به خصوص به طور منظم، داده شود، می تواند مشکل ساز شود. غذای پرچرب در سگ ها اگر به درستی کنترل نشود می تواند باعث افزایش سریع وزن و چاقی شود. سگ های دارای اضافه وزن به شدت مستعد ابتلا به مشکلات قلبی و مفصلی هستند.
محتوای چربی بالا همچنین می تواند باعث ایجاد پانکراتیت شود، یک مشکل جدی و گاهی کشنده در سگ ها.
در تئوری، پنیر حاوی مقادیر زیادی پروتئین، کلسیم، اسیدهای چرب ضروری، ویتامین ها و مواد معدنی است. اما این مواد مغذی را نیز می توان به راحتی از یک غذای خشک سگ نیز به دست آورد.
