ترشحات چشمی سگ

به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، در اینجا بیشتر بدانید که اگر سگ شما ترشحات چشمی دارد چه کاری انجام دهید .

علل شایع و درمان ترشحات چشمی در سگ ها

اگر سگ شما ترشحات واضحی از چشم دارد، به احتمال زیاد ناشی از آلرژی یا چیزی فیزیکی مانند گرد و غبار در چشم یا باد در صورت است. ترشحات آبکی یا مخاطی از یک چشم اغلب نشانه وجود جسم خارجی مانند مژه است، در حالی که ترشحات چشمی زرد-سبز یا چرک مانند می تواند نشان دهنده عفونت جدی باشد. همیشه با دامپزشک خود صحبت کنید تا علت اصلی ترشحات چشم سگ خود را پیدا کنید، زیرا برخی از مشکلات در صورت عدم درمان می توانند منجر به کوری یا از دست دادن چشم شوند.

ورم ملتحمه . مخاط، چرک زرد متمایل به سبز، و یا ترشحات آبکی چشم همه می توانند نشانه ای از باشد ورم ملتحمه ، یک التهاب پوشش داخلی چشم سگ خود را. طیف وسیعی از علل برای ورم ملتحمه وجود دارد، از آلرژی، آسیب، نقایص مادرزادی، و مشکلات مجرای اشکی، تا مواد خارجی، خشکی چشم ، دیستمپر یا حتی تومور. سایر علائم ورم ملتحمه عبارتند از: قرمزی چشم ، التهاب ، پلک زدن بیش از حد، چروکیدگی، پوسته پوسته شدن چشم ها، پنجه زدن در چشم ها یا بسته نگه داشتن چشم ها.

برای درمان ورم ملتحمه، مهم است که بدانید چه چیزی باعث آن شده است. بسته به علت، درمان می تواند شامل موارد زیر باشد: از بین بردن عامل تحریک کننده و تسکین ناحیه با داروهای مسکن. آنتی بیوتیک و شستشوی نمکی برای مدیریت عفونت؛ جراحی برای درمان مشکلات مجرای یا نقایص مادرزادی؛ آنتی هیستامین برای آلرژی؛ یا دیگر داروهای .

زخم قرنیه . اینها می توانند زخم های سطحی یا عمیق باشند که می توانند دردناک باشند. آنها ممکن است به دلیل ضربه به قرنیه، بیماری، کمبود اشک، چیزی خارجی در چشم و سایر صدمات ایجاد شوند. زخم قرنیه باعث قرمزی و اشک ریزش چشم، حساسیت به نور، چرت زدن، مالیدن چشم ها با پنجه، لایه ای روی چشم و ترشح از چشم می شود. درمان ممکن است نیاز به جراحی، آنتی بیوتیک یا داروهای ضد التهابی داشته باشد. فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی برای حیوان خانگی خود باشید.

Epiphora (پاره شدن بیش از حد). چشم‌های اشک‌آلود که منجر به رنگ‌گرفتگی یا بدبویی خز و/یا پوست آلوده می‌شود، می‌تواند نتیجه بسیاری از بیماری‌ها از جمله مژه‌های غیرطبیعی، التهاب، آلرژی، زخم قرنیه، تومور، درد چشم و موارد دیگر باشد.

درمان اشک ریزش بیش از حد بستگی به علت ایجاد آن دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد: آنتی بیوتیک های موضعی یا استروئیدها برای التهاب مجرای اشکی. آنتی بیوتیک ها و داروهای موضعی برای آسیب قرنیه ؛ یا جراحی برای انسداد مجرا، زخم، یا مژه های غیر طبیعی. 

خشکی چشم. ترشحات چسبناک و قوی چشم می تواند به خشکی چشم سگ اشاره کند - عدم تولید اشک کافی برای پاکسازی چشم. خشکی چشم - علائم همچنین می تواند شامل مخاط و التهاب باشد - ممکن است نتیجه دیستمپر، آسیب، ضربه به سر در نزدیکی غده تولید کننده اشک یا حمله سیستم ایمنی بدن به بافت غده اشکی باشد. عفونت یک خطر جدی برای سگ های دارای چشم خشک است و می تواند منجر به چشم های دردناک و ملتهب شود. زخم روی قرنیه (سطح چشم) نیز یک خطر جدی است زیرا بدون اثر روان کنندگی اشک، پلک فقط با باز و بسته شدن می تواند سطح چشم را خراش دهد.

درمان خشکی چشم بستگی به شدت آن دارد و ممکن است شامل اشک مصنوعی برای چندین هفته برای خشکی خفیف چشم باشد. قطره چشمی آنتی بیوتیک برای کمک به مدیریت عفونت های ثانویه؛ داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی برای کمک به کنترل سیستم ایمنی؛ یا جراحی

گلوکوم . این عارضه در اثر فشار بیش از حد در چشم ایجاد می‌شود و به روش‌های مختلفی از جمله برآمدگی چشم یا چشم‌ها، ابری شدن چشم‌ها و گاهی اوقات اشک‌ریزش دیده می‌شود. گلوکوم باعث درد زیادی می شود. دامپزشک ممکن است سعی کند فشار چشم را با داروها کنترل کند، اما ممکن است جراحی توصیه شود.

مسائل مربوط به نژاد سگ های صورت صاف مانند پاگ ها، پکنیزها، بوکسورها و بولداگ ها می توانند نسبت به سایر نژادها بیشتر مستعد ترشحات چشمی باشند، زیرا صورت صاف تر آنها اغلب به معنی گودی چشم کم عمق و چشم های بیرون زده است.

سگ هایی با چشم های برجسته تر که نژادهای براکی سفالیک نامیده می شوند ممکن است مشکلات تخلیه اشک داشته باشند. پلک هایی که به سمت داخل می چرخند (آنتروپیون) و باعث تحریک شدید مژه ها می شود. یا پلک هایی که به طور کامل روی چشمانشان بسته نمی شود، وضعیتی که می تواند نیاز به جراحی داشته باشد.

نژادهایی که پوست صورتشان شل است، مانند سگ های خونی، کوکر اسپانیل، بیگل، سنت برنارد، و برخی از تریرها، بیشتر مستعد پلک هایی هستند که به سمت بیرون می چرخند (اکتروپیون)، و همچنین چشم گیلاسی، وضعیتی که با افتادن غده ای در پلک رخ می دهد. خارج از موقعیت در حالی که آنتی بیوتیک ها و استروئیدها می توانند کمک کنند، جراحی اغلب برای این شرایط ضروری است.

اینها تنها چند دلیل رایج ترشح چشم در سگ ها هستند. از آنجایی که مشکلات چشمی می تواند نشانه ای از آسیب مغزی یا عصبی، عفونت یا سایر مشکلات جدی باشد، چشمان سگ خود را توسط دامپزشک بررسی کنید تا متوجه شوید که چه چیزی پشت ترشحات چشم سگ شما وجود دارد.

مراحل استفاده از داروی چشم سگ شما

درمان مشکلات چشمی گاهی اوقات نیاز به استفاده از قطره یا پماد دارد که با چند نکته سریع، هر دو را آسان‌تر می‌توان انجام داد:

قطره چشمی یا پماد را در دسترس داشته باشید، سپس هرگونه ترشحات اطراف چشم سگ خود را با آب گرم و یک گلوله پنبه پاک کنید.

برای قطره چشم، سر سگ خود را کمی به عقب خم کنید. سپس، دست خود را روی سر سگ خود بگذارید تا در صورت حرکت سگ با قطره چکان به چشم او برخورد نکنید، قطره ها را به قسمت بالای چشم سگ خود فشار دهید.

برای استفاده از پماد چشم، به آرامی پلک پایین سگ خود را پایین بکشید و یک جیب برای پماد ایجاد کنید. دست خود را روی سر سگ خود بگذارید. به این ترتیب، اگر سگ حرکت کند، با اپلیکاتور پماد به چشم نمی زنید. سپس یک نوار پماد را در چشم سگ فشار دهید.

به آرامی درب ها را برای چند ثانیه باز و بسته کنید تا پماد یا قطرات به طور یکنواخت پخش شود.

پیشگیری از مشکلات چشمی در سگ ها

ابتدا به چشمان سگ خود خوب نگاه کنید. مردمک ها باید به یک اندازه باشند و چشمان سگ شما باید روشن، بدون پوسته و سفید در اطراف عنبیه باشد. باید ریزش کم یا اصلاً وجود نداشته باشد، چروکیدگی وجود نداشته باشد و پلک های داخلی قابل مشاهده نباشد. به آرامی پلک های پایین سگ خود را پایین بکشید: آنها باید صورتی باشند، نه قرمز یا سفید.

اگر ریزش، ترشح، خز آلوده به اشک، کدر شدن، پلک سوم قابل مشاهده، چشم‌های بسته یا چروکیده، یا مردمک‌هایی با اندازه نابرابر می‌بینید، ممکن است مشکلی پیش بیاید. وقت آن است که با دامپزشک خود تماس بگیرید.

برای کمک به روشن و سالم ماندن چشمان همدم سگ خود، موهای بلند را از چشم او دور نگه دارید (سگ خود را نزد یک آرایشگر ببرید یا از قیچی با نوک گرد برای کوتاه کردن موها استفاده کنید ). مواد محرک مانند شامپو، صابون و داروهای کک را از چشم دور نگه دارید. و در نهایت، مراقب علائمی باشید که ممکن است نشان دهنده مشکل چشم باشد، مانند قرمزی، پنجه زدن، مالش و چشم دوزی.

در صورت مشاهده ترشح چشمی حیوان خانگی خود حتماً آن را جدی بگیرید و سریعا نزد دامپزشک ببرید.