سگ های خدماتی از سنین پایین برای انجام کارهای تخصصی برای افراد دارای معلولیت آموزش می بینند. این امر سبب می شود که آنها کاملاً از انواع دیگر سگ های کار کاملا متفاوت باشند.
به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، حیوانات خدماتی به سگ هایی گفته می شود که به صورت انفرادی برای انجام وظایفی برای افراد دارای معلولیت آموزش دیده اند.
طبق گفته موسسه ی معلولین ADA، فقط سگ ها می توانند به صورت کاملا اصولی حیوانات خدماتی باشند. در این زمینه تنها یک استثنا وجود دارد که این سازمان به آن می اندیشد و آن اسب های مینیاتوری می باشد.
سگ های خدماتی به چه نوع آموزشی نیاز دارند؟
سگ های خدماتی برای انجام وظایف یا رفتارهای خاص برای کمک به افراد دارای معلولیت آموزش دیده اند. اینها سگ هایی هستند که به طور کامل آموزش داده شده اند تا هنگام حضور در جمع، متمرکز، آرام و در حال انجام وظیفه باشند. سگ های خدماتی رفتار بسیار خوبی از خود نشان می دهند و با انواع موقعیت ها، گروه های افراد، صداها و مکان ها راحت و آرام هستند. آنها می‌توانند به افرادی که نابینا، ناشنوا، روی صندلی چرخدار، مستعد تشنج هستند، نیاز به یادآوری برای مصرف داروهای خاص و مکرر برای بیماری‌های مختلف دارند، کمک کنند.
سگ های خدماتی و افراد معلولی که به آنها تعلق دارند توسط سازمان ADA در آمریکا تحت حمایت قرار می گیرند تا بتوانند وارد مکان هایی شوند که در حالت عادی برای حیوانات ممنوع است، مانند فروشگاه های مواد غذایی، رستوران ها، کافی شاپ ها، بیمارستان ها و غیره. البته در مناطق خاصی از بیمارستان ها نیز استثنا وجود دارد زیرا وجود سگ در این مکان ها ممکن است خطر عفونت و بیماری را برای بیمارانی مانند اتاق عمل و واحد سوختگی افزایش دهد.
تفاوت بین سگ خدماتی و حیوان حمایت عاطفی چیست؟
وظیفه سگ های خدماتی ارائه حمایت عاطفی یا همراهی نیست، بلکه ارائه خدماتی خاص و انجام وظایف خاصی است که یک فرد معلول ممکن است به تنهایی قادر به انجام آن نباشد. به عبارت دیگر، سگ های خدماتی یا سگ های سرویس "حیوان خانگی" نیستند. این سگ ها قبل از اینکه به یک فرد دارای معلولیت واگذاری شوند، در ابتدای زندگی خود به شدت در مراکز آموزشی تخصصی آموزش داده می شوند. بسته به ناتوانی خاص فردی که قرار است به آنها کمک کنند، می توان آنها را برای انجام کارهای مختلف آموزش داد.
