به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، شپش ها حشرات انگلی کوچکی هستند که در پوشش موی اسب ها یا پستانداران دیگر زندگی می کنند. شپش‌ها مختص گونه‌ها هستند، به این معنی که شپش پرندگان معمولاً روی انسان یا سگ‌ها زندگی نمی‌کنند، شپش اسب معمولاً افراد را آلوده نمی‌کند. و خطری برای صاحبان خود ندارند. اما لزوماً نشانه ای از مراقبت ضعیف و یا تغذیه ضعیف نیست. آنها می‌توانند در اصطبل‌هایی مانند اصطبل‌های مسابقه‌ای رایج باشند، جایی که مکان‌های نزدیک و تجهیزات مشترک گسترش شپش را آسان می‌کنند.
شکل بدن شپش حشره ای، صاف است. هنگامی که آنها به طور کامل رشد می کنند، تنها 2 تا 4 میلی متر طول دارند. آنها تمایل دارند در پوشش های ضخیم اسب ها که در ماه های زمستانی رشد می کند، تولید مثل کنند. آنها می توانند در تمام بدن اسب از جمله یال، دم و خز زندگی کنند.
دو گونه شپش که در بدن اسب ها زندگی می کنند Haematopinus asini (H. asini)، نوع مکنده، و Damalinia equi (D. equi)، نوع جویدن، گاز گرفتن. هر دو نوع شپش در سراسر جهان دیده می شود. شپش ها از طریق تماس مستقیم یا از طریق برس ها، پتوها و تجهیزات مشترک از اسبی به اسب دیگر منتقل می شوند .
علائم شپش در اسب
خارش
پوست خراش برداشته
لکه های خام قابل مشاهده روی پوست
موی خشن
بی حالی
اسب به شدت در اطراف دم، یال و سر خارش دارد، اگرچه شپش ممکن است در کل بدن اسب باشد. و اسب سعی می کند با مالیدن خود به نرده ها، درختان یا دیوارهای غرفه خارش را تسکین دهد. ممکن است اسب آنقدر ناراحت باشد که بی حال یا کولیک (نفخ) به نظر برسد.
گاهی اوقات، یک یا دو اسب در گله بیشتر از بقیه آلوده می شوند. بقیه ممکن است شپش داشته باشند یا آلوده نباشند. اسبی که به شدت آلوده به شپش باشد بسیار فرسوده می شود. اگر اسب به شپش مکنده آلوده شود، از دست دادن خون ممکن است به اندازه ای شدید باشد که باعث کم خونی شود. زمستان و اوایل بهار زمانی است که شپش بیشتر مشهود است، زیرا اسب یک پوشش موی بلند برای زندگی شپش دارد.
علل
تماس فیزیکی با حیوان آلوده به شپش
استفاده از تجهیزات یا ابزارهایی که آلوده به شپش هستند
بسته به نوع شپش، انگل ها یا خون اسب را می مکند یا از سلول های مرده پوست تغذیه می کنند. شپش ها در خز و یال موی اسب تخم هایی به نام nits می گذارند.
به طور معمول، اسب‌هایی که وزن کم‌تری دارند یا در شرایط نامناسب‌تری قرار دارند، بیشتر مستعد ابتلا به شپش هستند. اسب‌هایی که از سلامت خوبی برخوردارند، سیستم ایمنی قوی‌تری دارند و معمولاً می‌توانند با شپش ها مقابله کنند، مگر اینکه در شرایط استرس‌زا یا نامناسب نگهداری شوند.
رفتار
اولین قدم این است که خود اسب را با پودر شپش زدا موضعی یا داروی شپش توسط دامپزشک درمان کنید. درمان های رایج گرد و غبار، شامپو یا شستشو بر پایه پرمترین هستند. در استفاده از درمان برای هر پوستی که ممکن است تحریک شود احتیاط کنید زیرا می تواند باعث مشکلات بیشتر شود. هنگام استفاده از پودر دارویی، مراقب باشید که آن را استنشاق نکنید و پس از استفاده آن را بشویید. هنگام استفاده از پودر، مهم است که مطمئن شوید پودر دقیقاً تا پوست اسب نفوذ می کند. برای جلوگیری از تماس با مواد شیمیایی از دستکش و ماسک گرد و غبار استفاده کنید.
تمام تجهیزاتی که می توانند شپش را حمل کنند نیز باید شسته شوند. پتوها و وسایل قابل شستشو را می توان با حرارت زیاد شسته و خشک کرد یا جوشاند.
جلوگیری
اگر اسب جدیدی را به اصطبل می آورید ، باید آن را جدا از سایر اسب ها نگه دارید تا ببینید آیا مشکلاتی وجود دارد که ممکن است به بقیه اسب ها منتقل شود یا خیر. برای هر اسب برس و تجهیزات مخصوص به خود تهیه کنید. زیرا ابزار و پتوهای نظافت مشترک می توانند بسیاری از مشکلات پوستی از جمله شپش، کرم حلقوی و جرب (انگل خارجی) را گسترش دهند.
اگر شک دارید حیوان خانگی شما بیمار است، فوراً با دامپزشک خود تماس بگیرید. برای سؤالات مربوط به سلامتی، همیشه با دامپزشک خود مشورت کنید.
