به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، شیبا اینوس طول عمری بین 13 تا 16 سال دارد و شخصیتی شبیه به گربه دارد. آنها دوست داشتنی هستند، اما لزوماً نمی خواهند در آغوش گرفته شوند. شیباها که بسیار باهوش هستند، می توانند حقه هایی را یاد بگیرند و یک نگهبان عالی هستند و اگر چیزی اشتباه به نظر می رسد، با پارس تیز به صاحبان خود هشدار می دهند. آنها به خانواده خود وفادار هستند و اگر به درستی اجتماعی شوند ، می توانند به کودکان علاقه زیادی پیدا کنند.
ظاهر
شیبا اینو ها، از نظر ظاهری شبیه روباه، رنگ خز کلاسیک شیبا اینو نارنجی مایل به قرمز است. شیباها همچنین در رنگهای مشکی و خرمایی، کرم هستند. شیبا اینو مانند یک شکارچی سریع و چابک، با موضعی مطمئن ساخته شده است. گوشهای مثلثی شکل و دم کرکی شکل آنها ظاهر یک حیوان جنگلی از کتاب داستان را به آنها میدهد.
خلق و خوی
خلق و خوی هر سگی به عوامل متعددی از جمله نسب و تربیت بستگی دارد، اما به طور کلی، شیبا ماده می تواند ترسوتر از نر باشد. نرها معمولاً فعالتر هستند و بلافاصله با انسانها دوست میشوند، اما میتوانند در مورد سگهای نر دیگر نیز محتاط باشند. او دوست دارد قلمرو خود را تقریباً در هر جایی علامت گذاری کند. بنابراین آنها می توانند یاد بگیرند که در موقعیت های جدید اخلاق خوبی داشته باشند.
شیبا اینوس ممکن است یک نژاد سگ کوچک باشد ، اما آنها به یک حیاط حصارکشی شده با فضایی برای پرسه زدن و تاکید بر حصار نیاز دارند. آنها تمایل زیادی به محدود شدن ندارند.
اهميت دادن
شیباها با پوشش دوتایی ضخیم خود، ریزش مو زیادیدارند . بیشترین زمان ریزش موی آنها در بهار و پاییز است. خز آنها باید مرتباً مسواک زده شود. همچنین می توانید از سشوار برای بررسی کک ها و از بین بردن موهای شل، کثیفی و شوره سر استفاده کنید. شیباها کوتاه کردن ناخن هایشان را دوست ندارند. بنابراین، برای کوتاه و مرتب نگه داشتن ناخن های آنها به یک متخصص مراجعه کنید.
آنها همراهان خوبی برای پیاده روی هستند. البته، قبل از اینکه بتوانند به طور مداوم پیاده روی کنند، باید تحت آموزش بندکشی قرار گیرند. بیشتر شیباها در یادگیری دستورات فهیم هستند، اما ممکن است برای درک کامل رفتارهای خوب به کلاس های اطاعت نیاز داشته باشند ، مانند مهدکودک توله سگ ها .
سلامتی
طول عمر شیبا اینوس 13 تا 16 سال است. چاقی و بیماری های دندانی خطرات بزرگی برای شیبا هستند، بنابراین تغذیه مناسب و بهداشت دندان ضروری است. مشکلات ژنتیکی آنها می تواند شامل دیسپلازی مفصل ران ، لوکساسیون کشکک و آلرژی باشد.
این سگ های کوچک در ابتدا برای شکار شکارهای کوچک و پرندگان مورد استفاده قرار می گرفتند، اگرچه گاهی اوقات آنها گراز وحشی را هم شکار می کردند. در طول جنگ جهانی دوم، تعداد شیباها کاهش یافت. آنهایی که در جنگ از حملات بمباران جان سالم به در بردند، دچار دیستمپر شدند. بیماری جدی که در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد.