به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، عفونت دستگاه ادراری یکی از دلایل غیرمعمول مشکلات دستگاه ادراری گربه ها است. این مقاله توضیح می‌دهد که عفونت دستگاه ادراری به چه معناست، علت آن چیست، چگونه تشخیص داده شود و درمان آن چگونه است.
عفونت ادراری یعنی چی؟
مثانه به طور معمول استریل است، به این معنی که نباید هیچ باکتری در آنجا وجود داشته باشد. اگر باکتری ها هنوز به نحوی وارد مثانه شوند، مکانیسم های دفاعی خود بدن معمولاً قبل از اینکه بتوانند جای پای خود را به دست آورند، از آنها مراقبت می کنند. وقتی در مورد عفونت دستگاه ادراری صحبت می کنیم، معمولاً منظورمان این است که عفونت باکتریایی در مثانه وجود دارد، حتی اگر این اصطلاح در واقع به معنای عفونت جایی در کل دستگاه ادراری (کلیه ها، مجرای ادرار یا مثانه) باشد.
در گربه های کوچکتر از 10 سال، عفونت دستگاه ادراری بسیار نادر است. در گربه‌های مسن‌تر، عفونت، کمی شایع‌تر از گربه‌های جوان‌تر است، اما هنوز هم نسبت به سایر عللی که ممکن است پشت مشکلات دستگاه ادراری باشند (مانند سنگ‌های ادراری، شن یا آب مروارید بدون باکتری) شایع‌تر است. اگر گربه به عفونت باکتریایی در دستگاه ادراری مبتلا شود، همیشه باید بررسی کنید که آیا علت زمینه‌ای مانند بیماری کلیوی، سنگ‌های ادراری یا پولیپ، تومور در مثانه وجود دارد یا خیر.
علائم عفونت ادراری
در گربه‌ها، عفونت باکتریایی در مثانه می‌تواند تقریباً علائمی مشابه سایر مشکلاتی که در دستگاه ادراری تحتانی گربه رخ می‌دهد، ایجاد کند، که شایع‌ترین آنها سیستیت ایدیوپاتیک (التهابی که در آن هیچ علت واضحی پیدا نمی‌شود) و سنگ شن در ادرار بنابراین هیچ راهی برای مشاهده علائم وجود ندارد که آیا این یک عفونت باکتریایی است یا یک مشکل دیگر دستگاه ادراری. برای اطلاع از وجود باکتری در ادرار، باید نمونه ادرار را تجزیه و تحلیل کرد.
علائم رایجی که نشان می دهد گربه مشکلات دستگاه ادراری تحتانی دارد:
گربه بیشتر از حد معمول ادرار می کند و گودال های کوچک تری دارد.
رنگ ادرار ممکن است متفاوت از حد معمول باشد (ادرار صورتی نشان دهنده وجود خون در ادرار است).
گربه بیش از حد معمول فرج، آلت تناسلی را می لیسد. برخی از گربه‌ها می‌توانند به‌طور غیرعادی خز خود را به‌خصوص روی شکم و ران‌ها با لیس زدن کوتاه کنند.
گربه رفتار خود را تغییر می‌دهد، ترس از خود نشان می‌دهد، می‌خواهد پنهان شود، پرخاشگر می‌شود. گربه در جاهایی غیر از زباله دان (روی زمین، مبل، تخت، فرش یا موارد مشابه) ادرار می کند.
گربه بی حال به نظر می رسد، کمتر می خورد، می نوشد یا به روش های دیگر رفتار متفاوتی دارد.
اگر سطح خون و تب گربه تحت تأثیر قرار گیرد، می توان شک کرد که عفونت از مثانه به کلیه ها گسترش یافته است. هنگامی که کلیه ها درگیر عفونت هستند، معمولاً به آن (پیلونفریت) می گویند. این یک وضعیت جدی است که معمولاً نیاز به مراقبت در بیمارستان حیوانات دارد.
چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص وجود باکتری در ادرار، دامپزشک باید نمونه ادرار را آزمایش کند. اگر چیزی وجود دارد که در نمونه ادرار خوب به نظر نمی رسد (به عنوان مثال، اگر خون، گلبول های سفید، تعداد زیادی باکتری یا مقدار زیادی کریستال وجود داشته باشد) معمولاً باید با یک نمونه ادرار به طور مستقیم از مثانه با سوزن (به آن سیستوسنت می گویند). این کار برای اطمینان از دریافت نمونه ادرار کاملاً تمیز انجام می شود.
اگر یک گربه به عفونت های مکرر دستگاه ادراری مبتلا شود، باید بررسی کرد که آیا چیزی در دستگاه ادراری وجود دارد که گربه را به طور خاص مستعد عفونت می کند یا خیر. به عنوان مثال، سنگ های ادراری یا پولیپ در مثانه می تواند محل رشد باکتری ها باشد، اما می تواند در کلیه ها نیز مشکل ایجاد کند.
عفونت ادراری چگونه درمان می شود؟
در صورت عفونت ادراری، گربه باید با آنتی بیوتیک درمان شود. اگر گربه دچار عفونت های مکرر دستگاه ادراری شود و علت اصلی آن پیدا شود (مثلاً سنگ های ادراری، رشد مثانه یا مشکلات کلیوی)، این مشکل نیز باید درمان شود.
باید مراقب حرکات و رفتار گربه خود باشید چون گربه ها خیلی خوب می توانند بیماری ها را از صاحبان خود پنهان کنند.
