گربه‌ای با خلق و خوی یکنواخت، معروف است که از یک پنجره آفتابی لذت می‌برد و انرژی‌های ناگهانی مانند بچه گربه‌ها را نشان می‌دهد.
محدوده وزنی:
نر : با متوسط 5.5 تا 6 کیلوگرم
ماده : متوسط 4.5 تا 6 کیلوگرم
رنگ چشم:
آبی، مسی، سبز، فندقی، چشم عجیب
محدوده طول عمر : 8-11 سال
مشخصات پوشش بدن :
رنگ‌های ابریشمی : سفید، قرمز، کرم، مشکی، آبی، شکلاتی، یاسی، نقره‌ای، طلایی، کمئو، لاک‌پشتی، کرم آبی، قهوه‌ای، کالیکو،
الگو : تک رنگ، لاک پشتی، دو رنگ، سه رنگ / Calico، Tabby، Smoke، Shaded
گربه پرشین معمولاً یک گربه با جثه متوسط است، اگرچه بزرگ و استخوان‌های زیادی دارد. با توده های خزش، او می تواند بزرگتر از آنچه هست ظاهر شود.
پرشین نژادی است با بدن کوتاه، اما ضخیم با پاها و گردن کوتاه و کلفت است. دم کوتاه و گوش ها کوچک است. سر گرد با چشم های درشت و گرد است. هنگامی که به صورت نیمرخ مشاهده می شود، صورت او صاف است و بینی تغییر جهت می دهد به طوری که چیزی که دیده می شود بیشتر گوشت رنگی روی بینی او است.
پوشش مویی روی پرشین ضخیم، پر و بلند است.
شخصیت:
پرشین گربه‌ای آرام است که فعالیت‌هایی شبیه به بچه گربه از خود نشان می‌دهد. وقتی ناگهان منفجر می شود زیر نور خورشید می خوابد، در اتاق می دود و دور می چرخد.
پرشین در کنار شما دراز می کشد، در رختخواب شما می خوابد و زمانی که حالش خوب باشد ، روی بغل شما می نشیند. او به تغییرات روتین اهمیتی نمی دهد و به طور کلی با هر کسی و همه دوستانه است.
زندگی با پرشین ها :
پرشین باید تغذیه اش را کنترل کند تا در شرایط خوبی بماند. از آنجایی که این نژاد گربه به درجه بالایی از تمرینات پرانرژی معروف نیست، باید به تغذیه و ورزش منظم او توجه شود. این بدان معناست که پرشین باید ورزش کند تا در بهترین شرایط خود بماند.
در حالی که پرشین ها دوست دارند با والدین خود بازی کنند و با اسباب بازی‌های تعاملی بازی کنند ، توپ ها را تعقیب می‌کنند ، ممکن است مجبور باشید برای ورزش روزانه آنها را دنبال کنید.
پوشش پرشین نیاز به توجه روزانه دارد. برای جلوگیری از گره خوردن موها باید او را شانه کرد. علاوه بر این، صورت صاف باید به طور منظم و با احتیاط تمیز شود زیرا لکه های اشک روی صورت رسوب می کند.
تاریخ :
پرشین یک نژاد باستانی گربه است و مانند سایر نژادهای باستانی، تاریخچه او کمی تیره است. گربه های مو بلند در دهه 1500 در ایتالیا بودند. این گربه ها از آسیا وارد شده اند. در قرن هفدهم، پیترو دلا واله گربه ای را از ایران به ایتالیا آورد تا به برنامه پرورش اضافه شود. این گربه ممکن است گربه ای باشد که در ایران به گربه شنی معروف است، گربه ای که در بیابان زندگی می کرد. این گربه شنی یک کت پشمی داشت.
حدود صد سال بعد، نیکلاس دو پریسک تعدادی گربه مو بلند به دست آورد. این گربه‌ها از ترکیه آمده‌اند، که
محبوبیت پرشین ها زمانی افزایش یافت که ملکه ویکتوریا و دیگر خانواده های سلطنتی عاشق این نژاد خیره کننده شدند. آنها در پایان قرن 19 وارد ایالات متحده شدند، جایی که خیلی زود محبوب شدند.
