بیماری کوشینگ در سگ ها

به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، بیماری کوشینگ یا هیپرآدرنوکورتیکیسم، وضعیتی در سگ ها است که زمانی رخ می دهد که بدن بیش از حد کورتیزول تولید می کند. کورتیزول یک هورمون و استروئید طبیعی است که به تنظیم عملکردهای ضروری بدن از جمله متابولیسم، قند خون، فشار خون و پاسخ های ایمنی کمک می کند. همچنین نقش مهمی در کمک به بدن در واکنش به استرس دارد.

سه شکل از بیماری کوشینگ در سگ ها دیده می شود.

وابسته به هیپوفیز (شایع ترین شکل): غده هیپوفیز در مغز غدد آدرنال را بیش از حد تحریک می کند و باعث تولید بیش از حد کورتیزول در آنها می شود.

وابسته به آدرنال: غدد فوق کلیوی باعث تولید بیش از حد کورتیزول می شوند

هیپرآدرنوکورتیکیسم یاتروژنیک: اگر سگی با دوزهای بالا یا برای مدت طولانی تحت درمان با استروئیدها قرار گرفته باشد، این ممکن است رخ دهد.

بیماری کوشینگ در سگ ها نسبتا شایع و در اسب ها تا حدودی شایع است. کوشینگ می‌تواند در گربه‌ها و انسان‌ها اتفاق بیفتد، هرچند کمتر اتفاق می‌افتد.

علائم بیماری کوشینگ در سگ ها

افزایش تشنگی و ادرار

افزایش اشتها (سگ ها اغلب درنده به نظر می رسند)

شکم بزرگ شده (ظاهر "شکم گلدانی")

ریزش / نازک شدن مو به خصوص در کناره های بدن

بی حالی / ضعف

تنبلی

پوست نازک و شکننده (ممکن است بیشتر مستعد عفونت باشد)

سگ‌های مبتلا به بیماری کوشینگ اغلب دچار نازک شدن مو و شکم همراه با گرسنگی و تشنگی شدید می‌شوند. کورتیزول اضافی جذب آب توسط کلیه ها را مختل می کند و منجر به تکرر ادرار می شود. پوست ممکن است شکننده شود و دچار عفونت یا مشکلات دیگر شود.بسیاری از سگ های مبتلا به هیپرآدرنوکورتیکیسم بیش از حد نفس نفس می زنند و ضعیف یا بی حال به نظر می رسند.

علل بیماری کوشینگ

تومور غده هیپوفیز (شایع ترین علت): غده هیپوفیز غدد فوق کلیوی را برای تولید کورتیزول تحریک می کند. اگر تومور وجود داشته باشد، هیپوفیز ممکن است به غدد فوق کلیوی بگوید کورتیزول بیش از حد تولید کند. این تومورها معمولاً خوش خیم هستند.

تومور غده آدرنال: تومور روی یک یا هر دو غده فوق کلیوی ممکن است منجر به تولید بیش از حد کورتیزول شود. حدود نیمی از این تومورها بدخیم هستند.

استفاده طولانی مدت از استروئیدها: درمان طولانی مدت با استروئیدها ممکن است بر غدد فوق کلیوی تأثیر بگذارد و منجر به هیپرآدرنوکورتیکیسم یاتروژنیک شود. دوره های طولانی استروئیدها گاهی اوقات برای درمان آلرژی ها  و بیماری های ناشی از سیستم ایمنی استفاده می شود.

علت ایجاد تومور هیپوفیز و آدرنال در سگ ها ناشناخته است و این تومورها ممکن است بدخیم یا خوش خیم باشند.

برخی از نژادهای سگ مستعد ابتلا به بیماری کوشینگ هستند، مانند بوستون تریرها، داچشاندها و پودل های مینیاتوری. بیشتر سگ هایی که به بیماری کوشینگ مبتلا می شوند، میانسال یا مسن تر هستند. 

تشخیص

دامپزشک شما در مورد تاریخچه سگ شما صحبت می کند و یک معاینه فیزیکی کامل روی سگ شما انجام می دهد. اگر به بیماری کوشینگ یا مشکل دیگری مشکوک باشید، دامپزشک شما به احتمال زیاد کار آزمایشگاهی را توصیه می کند.

علائم بیماری کوشینگ ممکن است شبیه علائم سایر مشکلات سلامتی باشد، بنابراین اگر سگ شما بیمار به نظر می رسد، مهم است که به دامپزشک خود مراجعه کنید.

اول اینکه اکثر دامپزشکان آزمایشات شیمیایی خون، شمارش کامل خون و آزمایش ادرار را انجام می دهند. ناهنجاری‌های این آزمایش‌ها مانند افزایش آنزیم‌های کبدی، افزایش کلسترول و ادرار رقیق ممکن است نشان‌دهنده بیماری کوشینگ باشد و دامپزشک شما باید آزمایش‌های آزمایشگاهی و تصویربرداری تشخیصی بیشتری را انجام دهد.

کورتیزول ادرار: نسبت کراتینین (UCCr): این آزمایش ادرار معمولاً به عنوان یک ابزار غربالگری استفاده می شود. کورتیزول ادرار در سگ های مبتلا به بیماری کوشینگ بالا غیر طبیعی است. در صورت مشاهده، آزمایشات تشخیصی بیشتر برای تایید بیماری کوشینگ ضروری است.

آزمایش تحریک هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (ACTH stim): نمونه خون گرفته می شود و سپس هورمون تزریق می شود. یک تا دو ساعت بعد نمونه خون دیگری برای اندازه گیری پاسخ بدن گرفته می شود. پاسخ اغراق آمیز مطابق با بیماری کوشینگ در نظر گرفته می شود.

تست سرکوب دگزامتازون با دوز پایین (LDDST) یا تست سرکوب دگزامتازون با دوز بالا (HDDST): این آزمایشات هشت ساعته شامل یک نمونه خون، تزریق یک استروئید، سپس نمونه خون اضافی در فواصل زمانی معین برای اندازه گیری پاسخ بدن است. این آزمایشات ممکن است به دامپزشک شما کمک کند تا مشخص کند مشکل در کجای بدن حیوان خانگی است (هیپوفیز در مقابل آدرنال).

سونوگرافی شکم یا سی تی اسکن: سونوگرافی شکم به دامپزشک اجازه می دهد تا غدد فوق کلیوی را ببیند و به دنبال ناهنجاری ها باشد. سی تی اسکن دامپزشکان را قادر می سازد تا ناهنجاری های غده هیپوفیز (واقع در پایه مغز) را مشاهده کنند. این آزمایشات ممکن است به دامپزشک شما کمک کند تا بفهمد که آیا سگ شما هیپرآدرنوکورتیکیسم وابسته به هیپوفیز یا وابسته به آدرنال دارد.

رفتار

اگر علائم بر کیفیت زندگی سگ تأثیر بگذارد، هیپرآدرنوکورتیکیسم وابسته به هیپوفیز نیاز به درمان دارد. دارویی به نام تریلوستان (Vetoryl) معمولاً تجویز می شود. تریلوستان آنزیمی را که در تولید کورتیزول در بدن نقش دارد، مهار می کند. مهار این آنزیم باعث مهار تولید کورتیزول می شود. سایر داروهایی که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از میتوتان (Lysodren)، کتوکونازول و ال-دپرنیل (Anipryl).

هیپرآدرنال وابسته به آدرنال نیز ممکن است به طور موثر با تریلوستان یا میتوتان درمان شود. برخی از موارد ممکن است با جراحی اکتشافی که طی آن غده آدرنال آسیب دیده برداشته می شود، برطرف شود.

هیپرآدرنوکورتیکیسم یاتروژنیک با از شیر گرفتن آهسته سگ از استروئیدها و نظارت بر نتایج درمان می شود.

سگ هایی که برای بیماری کوشینگ درمان می شوند باید به طور منظم به دامپزشک مراجعه کنند تا معاینات مجدد و پیگیری کارهای آزمایشگاهی انجام شود. اگر سگ شما به بیماری کوشینگ مبتلا شده است، با دامپزشک خود در مورد مزایا و معایب گزینه های مختلف درمانی صحبت کنید.

چگونه از بیماری کوشینگ در سگ ها جلوگیری کنیم؟

بیماری کوشینگ قابل پیشگیری نیست، اما تشخیص زودهنگام کلید درمان موثر است. اگر سگ شما علائم بیماری کوشینگ یا سایر علائم بیماری را نشان داد، با دامپزشک خود تماس بگیرید .

انسداد روده در سگ ها