به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، سگ مبتلا به بیماری کبد ممکن است در انجام برخی از این فرآیندهای بیولوژیکی مشکل داشته باشد، که می تواند منجر به یک حیوان خانگی واقعا بیمار شود. با این حال، برخی از مشکلات کبدی جدی تر از سایرین هستند. یادگیری چگونگی تشخیص مشکلات کبد قبل از تبدیل شدن به یک بیماری کامل می تواند از آسیب کبدی جلوگیری کند و سگ بیمار را به سلامت کامل بازگرداند.
هشدار
تمام مواد سمی - مانند ضد یخ و حلال های رنگ - را در بسته و دور از دسترس سگ خود نگه دارید.
بیماری کبد چیست؟
بیماری کبد به هر گونه ناهنجاری در کبد اطلاق می شود که مانع از عملکرد طبیعی آن شود. انواع مختلفی از بیماری های کبدی وجود دارد. انسداد مجرای صفراوی زمانی اتفاق می‌افتد که لوله‌هایی که صفرا را از کبد به کیسه صفرا می‌برند مسدود می‌شوند. شنت پورتوسیستمیک (همچنین شنت کبدی نامیده می‌شود) زمانی اتفاق می‌افتد که خون از معده، روده، لوزالمعده و طحال، کبد را دور بزند و از سم‌زدایی مناسب خون جلوگیری کند. بیماری خود ایمنی می تواند باعث ایجاد زخم در کبد شود. تومورهای کبدی، که بیشتر در سگ‌های مسن‌تر شایع هستند ، می‌توانند سرطانی یا خوش‌خیم باشند، اما همچنان با فشار دادن بر روی کبد اطراف یا سایر اندام‌ها، حیوان خانگی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
علائم بیماری کبد در سگ ها
بسیاری از انواع مشکلات کبدی می توانند در سگ ظاهر شوند و علائم متعددی را ایجاد کنند. اغلب تا زمانی که بیماری خیلی پیشرفت نکرده باشد، هیچ علامتی وجود ندارد، به همین دلیل است که معاینات منظم و آزمایش خون، به ویژه در حیوانات مسن، مهم است. زردی، زرد شدن چشم ها، زبان، پوست یا غشاهای مخاطی نشانه ای است که نشان می دهد مشکلی در کبد سگ شما وجود ندارد. یک سگ بیمار کبدی ممکن است موارد زیر را نیز نشان دهد:
بی حالی
استفراغ، از دست دادن اشتها، یا اسهال
شکم منبسط شده
راه رفتن ناپایدار
تب
تشنج
البته، هر نشانه ای از بیماری ممکن است ناشی از مشکلی در بدن باشد که مرتبط با کبد نیست. مراجعه به دامپزشک مشکل را مشخص می کند.
علل بیماری کبد
بیماری کبد بسته به نوع آن علل مختلفی دارد. هر نوع برای نوع خاصی از بیماری منحصر به فرد است. بیماری حاد کبدی می تواند پس از قرار گرفتن در معرض یک ماده یا سم سمی ایجاد شود، یا از قرار گرفتن در معرض گرمای بیش از حد (هرگز حیوان خانگی خود را در ماشین داغ رها نکنید!). برخی از سموم حتی می توانند باعث از کار افتادن اندام های مختلف شوند که منجر به آسیب ثانویه کبدی شود. انسداد مجرای صفراوی ناشی از التهاب عمومی، عفونت، تومور، سنگ کیسه صفرا یا تجمع صفرای غلیظ شده در کیسه صفرا به نام موکوسل است. یک شانت پورتوسیستمیک ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشد یا به دلیل مشکل کبدی دیگری ایجاد شود. هپاتیت فعال مزمن می تواند ناشی از فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی، عفونت، سموم، تجمع مس در کبد (معمولاً ژنتیکی) یا سایر آسیب هایی باشد که کبد نمی تواند به طور کامل از آن بازیابی کند.
عفونت های ویروسی، باکتریایی، قارچی یا انگلی همگی می توانند باعث مشکلات مزمن کبدی شوند، به عنوان مثال لپتوسپیروز یک باکتری است که در ادرار جوندگان و حیات وحش یافت می شود. این باکتری زمانی که توسط یک سگ واکسینه نشده آلوده می شود، می تواند باعث آسیب جدی به کبد شود.
آزمایش اسید صفراوی در سگ چیست؟
آزمایش اسید صفراوی در سگ ها توسط دامپزشکان برای تعیین اینکه آیا کبد حیوان به درستی کار می کند یا نه استفاده می شود. این می تواند به کشف دلایل بسیاری از مسائل بهداشتی از جمله بیماری کبد کمک کند و می تواند نشان دهد که آیا کبد منبع خون خوبی دارد، سلول های سالم کافی دارد و آیا صفرا آزادانه در کبد حرکت می کند یا خیر.
رفتار
اگر مشکوک به بیماری کبدی باشد، دامپزشک دستور کار آزمایشگاهی را برای ارزیابی عملکرد اندام می دهد. آنزیم‌های کبدی بالا که در خون یافت می‌شوند، مانند آلانین ترانس آمیناز (ALT)، آسپارتات ترانس آمیناز (AST) و آلکالین فسفاتاز (ALP)، می‌توانند نشان دهنده مشکل باشند. علاوه بر این، سطوح خونی بیلی روبین، ماده ای که در صفرا یافت می شود، و آلبومین، پروتئینی که توسط کبد ساخته می شود، اطلاعاتی در مورد سلامت کلی کبد ارائه می دهد. سطح قند خون، کلسترول، و سطوح نیتروژن اوره محصول جانبی متابولیسم پروتئین همچنین می تواند اطلاعاتی در مورد اینکه آیا سطح بیماری کبدی نارسایی کبدی است یا خیر. شمارش کامل خون ممکن است نشان دهنده وجود عفونت یا التهاب باشد. تصویربرداری از شکم، مانند رادیوگرافی (اشعه ایکس) یا سونوگرافی، ممکن است بافت اسکار و تومورها را در یا اطراف ناحیه کبد نشان دهد. بیوپسی کبد ممکن است برای بررسی وجود باکتری، سلول‌های سرطانی و موارد دیگر توصیه شود و اغلب تنها راه برای تشخیص قطعی علت بیماری کبدی است.
گزینه های درمانی برای بیماری حاد کبد به نوع بیماری و میزان آسیب وارد شده به کبد بستگی دارد. مایعات و الکترولیت ها و فعالیت محدود پروتکل توصیه شده برای حیوانات خانگی است که بیمار شده اند. داروها و مکمل های کبد نیز اغلب استفاده می شود. گاهی اوقات می توان انسداد مجرای صفراوی را با داروهایی مانند اورسودیول برطرف کرد. با این حال، برای انسداد کامل مجرا، جراحی اغلب ضروری است. جراحی درصد موفقیت بالایی برای شانت های کبدی دارد و می تواند برای اکثر سگ ها درمان باشد، با این حال همه شانت ها را نمی توان با جراحی ترمیم کرد و این موارد نیاز به مدیریت پزشکی مادام العمر دارند.با رژیم و دارو در صورت وجود عفونت می توان آنتی بیوتیک و داروهای ضد ویروسی تجویز کرد. با این حال، هپاتیت فعال مزمن غیر قابل برگشت یا قابل درمان اغلب با داروها و رژیم غذایی محدود کنترل می شود. درمان تومورهای کبدی یا سرطان به نتایج آزمایش بستگی دارد و ممکن است شامل جراحی، شیمی درمانی و تجویز دارو باشد.
داروها و مکمل‌ها، مانند Denamarin ، می‌توانند به بسیاری از سگ‌های مبتلا به بیماری یا آسیب کبدی کمک کنند تا سال‌ها با حداقل علائم زندگی کنند. در برخی موارد، تغییرات رژیم غذایی نیز ضروری است. پاسخ به درمان به هر سگ بستگی دارد، اما رعایت آن از سوی صاحب یک مؤلفه اصلی موفقیت است. حتماً به توصیه های دامپزشک خود در مورد داروها، رژیم غذایی و آزمایشات و معاینات بعدی پایبند باشید.
چگونه از بیماری کبد پیشگیری کنیم
در حالی که حفظ سلامت سگ شما مستلزم انجام معاینات روتین سلامتی است ، راه های دیگری نیز برای اطمینان از سلامت کبد او وجود دارد. از تغذیه سگ خود با غذاهای چرب خودداری کنید زیرا ممکن است باعث پانکراتیت شود که به طور ثانویه بر کبد تأثیر می گذارد. مطمئن شوید که حیوان خانگی شما به طور کامل واکسینه شده است تا از علل عفونی بیماری کبدی مانند آدنوویروس سگ و لپتوسپیروز جلوگیری شود.
اگر شک دارید حیوان خانگی شما بیمار است، فوراً با دامپزشک خود تماس بگیرید.
