به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، یک دامپزشک، حرفه ای چالش برانگیز و پر ارزش دارد. این می تواند برای کسی که از تفکرات انتقادی لذت می برد، از کار سخت نمی ترسد و البته حیوانات را دوست دارد ایده آل و لذت بخش باشد.
الزامات آموزشی و آموزشی
برای دامپزشک شدن، مدرک دکترای دامپزشکی (DVM)، قبولی در آزمون سراسری و حفظ مجوز حرفه ای مورد نیاز است. پذیرش در کالج دامپزشکی معمولاً به مدرک لیسانس نیاز دارد و متقاضی باید دوره های درسی را در زمینه زیست شناسی حیوانات، میکروبیولوژی، ژنتیک، شیمی و حساب دیفرانسیل و انتگرال تکمیل کرده باشد.
پذیرش در دانشکده دامپزشکی از هر رشته پزشکی دیگر، از جمله دانشکده پزشکی سنتی و دانشکده دندانپزشکی، به دلیل تعداد کم کالج هایی که مدرک پزشکی دامپزشکی ارائه می دهند، دشوارتر است. در صورت قبولی خود را برای مطالعه سخت آماده کنید. علاوه بر آناتومی سگ و گربه، موضوعاتی که در دانشکده دامپزشکی تدریس می شود، بسیاری از حیوانات دیگر مانند مرغ، خوک، اسب، گاو و حتی خرگوش را نیز در بر می گیرد!
مدرک DVM معمولاً چهار سال طول می کشد تا تکمیل شود. سه سال اول ترکیبی از سخنرانی‌های کلاسی، آزمایشگاه‌های آناتومی و آزمایشگاه‌های میکروسکوپی برای ارزیابی سلول‌های مختلف خواهد بود. سال آخر شامل چرخش بالینی در رشته های مختلف است. یک ماه ممکن است در حال انجام عمل جراحی باشد، و ماه دیگر صرف یادگیری نحوه انجام معاینات فیزیکی از یک پزشک ارشد می شود. تمام مهارت های شما را برای شرکت در معاینه و مجوز آماده می کند. پس از کسب مدرک DVM، همه دامپزشکان باید آزمون مجوز دامپزشکی آمریکای شمالی را بگذرانند و سپس امتحانات مجوز دولتی خاص را بگذرانند. بسیاری از دامپزشکان یک دوره کارآموزی را انتخاب می کنند که در آن آموزش های عملی بیشتری از پزشکان با تجربه دریافت می کنند و مجموعه مهارت های خود را اصلاح می کنند. در نهایت، تحصیلات بیشتر در هر تخصص دامپزشکی، مانند پوست یا انکولوژی، می باشد.
جایی که دامپزشکان کار می کنند
دامپزشکان می توانند در یک بیمارستان عمومی، اورژانس و بیمارستان های تخصصی حیوانات، پناهگاه های حیوانات، باغ وحش ها کار کنند یا حتی سیار باشند و از مزرعه ای به مزرعه دیگر سفر کنند. برخی از دامپزشکان در تحقیقات، مطالعه جمعیت حیوانات وحشی یا کار با کشاورزان و سازمان‌های دولتی برای ایمن نگه داشتن مواد غذایی ما کار می‌کنند. بسته به شرایط، این به شدت بر انواع حیواناتی که با آنها رفتار می کنند تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، یک پزشک مستقر در باغ وحش باید با بسیاری از حیوانات عجیب و غریب (از جمله حشرات!) آشنا باشد، در حالی که یک دامپزشک محلی پناهگاه حیوانات احتمالاً با مراقبت از گربه ها و سگ ها آشنا است.
در زیر نمونه ای از یک روز معمولی در زندگی یک دامپزشک است که در محیطی که همه ما با آن آشنا هستیم کار می کند: بیمارستان دامپزشکی حیوانات کوچک. با این حال، هر روز می تواند بسیار متفاوت باشد.
روز آغاز می شود
هر حیوانی در بیمارستان، چه برای جراحی آمده باشد، چه به دلیل بیماری شب گذشته همه تحت معاینه فیزیکی قرار می‌گیرند تا پزشک بتواند یک برنامه درمانی ایجاد کند و یافته‌ها را یادداشت کند. معاینه فیزیکی شامل گرفتن تاریخچه پزشکی حیوان از صاحب، گرفتن وسایل حیاتی حیوان خانگی، گوش دادن به قلب و ریه ها و احساس در امتداد بدن برای هر چیز غیر طبیعی، مانند توده است.
حیواناتی که در آن روز تحت عمل جراحی قرار می گیرند معمولا صبح زود بستری می شوند. پس از پذیرش، از حیوانات خانگی برای انجام آزمایش خون قبل از جراحی نمونه خون گرفته می شود. تجزیه و تحلیل خون به پزشک اطلاعاتی در مورد عملکردهای داخلی حیوان می دهد، که نمی توان فقط از طریق معاینه فیزیکی یاد گرفت. پس از ارزیابی کار آزمایشگاهی توسط دامپزشک، حیوان خانگی را می توان برای جراحی آماده کرد.
انجام اقدامات جراحی در صبح به بیمار امکان می دهد در طول روز بهبود یابد و کارکنان زیادی پیشرفت را زیر نظر داشته باشند. قرارهای صبح دیرهنگام شامل بازدیدهای جدید از توله سگ، گربه، واکسیناسیون، ویزیت بیمار برای حیوانات خانگی که حالشان خوب نیست، و همه چیز در این بین! یک قرار ضروری و در عین حال دشوار که همه دامپزشکان انجام می دهند، کمک به حیوانات خانگی برای مرگ مسالمت آمیز از طریق اتانازی است. این قرارها در طول روز برنامه ریزی شده است، اما ممکن است به صورت اضطراری نیز اتفاق بیفتد.
وقت ناهار
اکثر کلینیک‌ها قرار ملاقات‌های خود را در طول ساعت ناهار متوقف می‌کنند، نه تنها برای تغذیه، بلکه برای بازی کردن. یک کلینیک شلوغ کارمندان را از این زمان برای پاسخ دادن به تماس‌های تلفنی، بررسی حیواناتی که در بیمارستان بستری شده‌اند و در حال نقاهت پس از بیهوشی هستند استفاده می‌کنند و امیدواریم زمانی ناهار بخورند. در هر زمان در طول روز، موارد اضطراری می توانند از درب بیرون بیایند و نیاز به توجه فوری دارند. در نتیجه، همه اعضای تیم دامپزشکی باید مدیریت زمان را به خوبی انجام دهند. اگر یک مطب چندین دامپزشک داشته باشد، مطب ممکن است در هنگام ناهار باز بماند و هر پزشک استراحت متوالی خود را انجام دهد.
بعد از ظهر
بعدازظهرها معمولاً با مراجعه به بیماران بیشتر از طریق قرار ملاقات و مرخصی بیماران جراحی در اواخر بعد از ظهر صرف می شود. اگر حیوانات خانگی در طی یک قرار ملاقات برنامه ریزی شده، تشخیص داده شود که به شدت بیمار یا در شرایط بحرانی هستند، دامپزشک به صاحب پت توصیه می کند که به بیمارستان اورژانسی برود، جایی که تیم دامپزشکی درمان ها را انجام می دهد و بیمار را در تمام ساعات شبانه روز تحت نظر خواهد داشت. حیوانات خانگی بیمار که در طول قرار ملاقات مشاهده می شوند، معمولاً کارهای آزمایشگاهی و اشعه ایکس را در بیمارستان انجام می دهند تا فهرست دلایلی که ممکن است یک حیوان خانگی بیمار باشد را "رد" یا اصلاح کند. در حالی که تکنسین‌های دامپزشک و پرستاران کار آزمایشگاه را اداره می‌کنند یا عکس‌برداری با اشعه ایکس می‌گیرند، دامپزشک هنوز هم قرار ملاقات‌های دیگری را می‌بیند. هنگامی که نتایج آن آزمایش‌ها برمی‌گردد، بخش بزرگی از کار دامپزشک توضیح یافته‌ها به صاحب حیوان خانگی و ایجاد یک برنامه درمانی است.
یک استراحت اواخر بعد از ظهر معمولاً برای برگشت به تماس‌های تلفنی، تأیید نسخه‌ها و نهایی کردن یادداشت‌های پزشکی قبل از پایان روز در دسترس است.
