به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، پروستاتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب پروستات استفاده می شود. غده پروستات سگ یک ساختار تولید مثلی است که فقط در سگ های نر یافت می شود. مثانه را در جایی که با مجرای ادرار ملاقات می کند احاطه می کند و مسئول تولید مایعات موجود در مایع منی است. هنگامی که پروستات ملتهب می شود، می تواند بافت های اطراف را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به مشکلاتی در ادرار و مدفوع شود.
پروستاتیت عموماً ماهیتی باکتریایی دارد. پروستاتیت باکتریایی به دو شکل مختلف دیده می شود. پروستاتیت حاد یک عفونت ناگهانی در پروستات است که باعث می شود سگ بیمار شود. پروستاتیت مزمن یک عفونت طولانی مدت پروستات است که تشخیص داده نمی شود. پروستاتیت حاد ممکن است منجر به پروستاتیت مزمن شود.
عفونت های دستگاه ادراری اغلب همراه با پروستاتیت باکتریایی رخ می دهد. این به این دلیل است که مایع پروستات به داخل مثانه می ریزد و عفونت پروستات را به دستگاه ادراری گسترش می دهد.
علائم پروستاتیت در سگ ها
عفونت های مکرر دستگاه ادراری
خون در ادرار
کمر درد
سفت راه رفتن در اندام های عقب
تب
بی حالی یا افسردگی
از دست دادن اشتها
زور زدن برای ادرار کردن
زور زدن برای اجابت مزاج
مدفوع هایی با شکل نازک و روبان مانند
پروستاتومگالی ( پروستات بزرگ شده)؛ توسط دامپزشک قابل تشخیص است.
پروستاتیت حاد معمولاً باعث بی حالی، درد و تب می شود. این امری است که سگ مبتلا به پروستاتیت همزمان دچار عفونت مجاری ادراری می شود . پروستاتیت حاد ممکن است منجر به کم آبی بدن، سپتی سمی (عفونت جریان خون) و شوک شود. اینها شرایط جدی و کشنده هستند.
سگ های مبتلا به پروستاتیت مزمن ممکن است هیچ نشانه ای از بیماری از خود نشان ندهند. عفونت‌های مزمن مکرر دستگاه ادراری اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که سگ مبتلا به پروستاتیت مزمن باشد و این ممکن است تنها علامتی باشد که دامپزشک را به تشخیص سوق می‌دهد.
سگ های مبتلا به پروستاتیت باکتریایی نیز ممکن است دچار آبسه پروستات شوند. پاره شدن آبسه می تواند منجر به پریتونیت (التهاب پوشش داخلی حفره شکم) شود، یک وضعیت خطرناک که می تواند منجر به مرگ شود.
پروستاتیت ممکن است باعث بزرگ شدن پروستات شود که منجر به مشکل در ادرار کردن یا اجابت مزاج می شود. این بزرگ شدن همچنین می تواند باعث درد شود و بر راه رفتن سگ در عقب تأثیر بگذارد.
اگر سگ شما علائم پروستاتیت یا سایر علائم بیماری را نشان می دهد، حتما با دامپزشک خود تماس بگیرید.
علل پروستاتیت در سگ ها
پروستاتیت ممکن است در هر سگ نر رخ دهد، اما در سگ های عقیم نشده بسیار شایع تر از سگ های عقیم شده است. به نظر نمی رسد که نژاد سگ عاملی در خطر پروستاتیت باشد. بیشتر سگ هایی که به پروستاتیت مبتلا می شوند میانسال یا مسن تر هستند.
پروستاتیت باکتریایی زمانی رخ می دهد که پروستات با باکتری عفونی شود. این باکتری ممکن است از مثانه، قسمت دیگری از بدن، خون یا یک زخم خارجی منشاء بگیرد. سگ هایی با سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر بیشتری هستند.
پروستاتیت گاهی اوقات به صورت ثانویه به وضعیت دیگری رخ می دهد. بسیاری از موارد پروستاتیت مزمن ناشی از هیپرپلازی خوش خیم پروستات است. BPH یک بیماری مرتبط با هورمون است که معمولاً در سگ های نر عقیم نشده رخ می دهد.
پروستاتیت ممکن است همراه با کیست های پروستات یا پاراپروستاتیک و همچنین سرطان پروستات رخ دهد.
تشخیص و درمان
دامپزشک شما با بحث در مورد سابقه پزشکی سگ شما و انجام معاینه فیزیکی شروع می کند. دامپزشک شما پروستات را در طول معاینه رکتال لمس می کند. التهاب پروستات ممکن است در هنگام لمس از طریق رکتوم احساس شود. سپس دامپزشک شما آزمایش ادرار و کشت ادرار را برای بررسی عفونت انجام می دهد. ممکن است آزمایش‌های آزمایشگاهی اضافی برای ارزیابی عملکرد اندام‌ها و تعداد سلول‌های خونی توصیه شود. دامپزشک همچنین ممکن است تصویربرداری تشخیصی مانند رادیوگرافی (اشعه ایکس) یا سونوگرافی را برای تجسم پروستات توصیه کند. در برخی موارد، دامپزشک ممکن است بخواهد مایع پروستات را جمع آوری کند تا برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال شود.
پروستاتیت باکتریایی نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد. سگ های مبتلا به پروستاتیت حاد معمولاً برای جلوگیری از کم آبی بدن به بستری شدن با مایعات داخل وریدی نیاز دارند. سگ های بستری شده در بیمارستان با آنتی بیوتیک درمان می شوند و در صورت بروز سپسیس یا سایر عوارض به دقت تحت نظر هستند.
سگ های مبتلا به پروستاتیت مزمن با آنتی بیوتیک ها نیز درمان می شوند. با این حال، در صورت وجود هیپرپلازی خوش خیم پروستات، آنتی بیوتیک ها به تنهایی موثر نیستند. اخته کردن یا عقیم کردن، درمان ایده آل برای BPH است. برخی از صاحبان ترجیح می دهند سگ های خود را عقیم نکنند (اغلب سگ هایی که برای پرورش یا حلقه نمایش در نظر گرفته می شوند). در این موارد می توان دارویی به نام فیناستراید برای کنترل تغییرات هورمونی مربوط به BPH تجویز کرد.
در صورت کشف کیست پروستات یا پاراپروستات، ممکن است جراحی لازم باشد.
چگونه از پروستاتیت در سگ ها جلوگیری کنیم
پروستاتیت در سگ های عقیم شده غیر معمول است، بنابراین بهترین راه برای پیشگیری از پروستاتیت عقیم کردن سگ نر است. تشخیص زودهنگام پروستاتیت می تواند از عوارض جلوگیری کند، بنابراین اگر متوجه شدید که چیزی درست نیست، سگ خود را نزد دامپزشک ببرید.
دامپزشک شما همچنین ممکن است بتواند تغییرات پروستات را در یک معاینه معمولی رکتوم تشخیص دهد.
حتما سگ خود را برای بازدیدهای توصیه شده سلامتی که شامل معاینه رکتوم است، نزد دامپزشک ببرید.
