به گزارش پایگاه خبری "دامپزشک"، زگیل در سگ ها از نظر فنی پاپیلوم های ویروسی نامیده می شود. این توده های غیر سرطانی پوست از سویه های ویروس پاپیلومای سگ منشاء می گیرند. زگیل اغلب روی پوزه سگ و در دهان ظاهر می شود. همچنین ممکن است روی صورت، شکم و بین انگشتان پا ایجاد شوند.
سگ ها ممکن است دچار برآمدگی های پوستی شوند که با زگیل اشتباه گرفته می شود. اینها معمولاً انواع دیگری از رشد پوست هستند، مانند تومورهای غدد سباسه، خال ها یا برچسب های پوستی. این توده های پوستی ممکن است خوش خیم یا بدخیم باشند. انواع توده های پوستی باید توسط دامپزشک معاینه شوند تا به درستی تشخیص داده شوند و درمان شوند.
علائم زگیل در سگ ها
زگیل ها در سگ ها ممکن است گرد، بیضی یا به شکل نامنظم با بافتی شبیه گل کلم باشند. آنها معمولاً به اندازه نخود یا بزرگتر و به رنگ صورتی تا خاکستری هستند. پاپیلوم های سگ ممکن است به تنهایی ایجاد شوند اما بیشتر به صورت خوشه ای دیده می شوند.
پاپیلوم های سگ معمولا روی پوزه سگ ها و داخل دهان آنها دیده می شود. آنها اغلب روی لثه ها، لب ها، کام نرم و گلو رشد می کنند، اما در اطراف چشم ها، روی شکم، بین انگشتان پا و روی کف پا نیز دیده می شوند.
زمانی که زگیل در نواحی مستعد اصطکاک یا جویدن یافت شود، ممکن است ملتهب، عفونی و دردناک شود. در موارد شدید، ممکن است مانع خوردن و بلعیدن شوند. اگر زگیل بر کیفیت زندگی سگ شما تأثیر بگذارد، درمان دامپزشکی ضروری است.
علل زگیل
چندین گونه از ویروس پاپیلومای سگ وجود دارد که می تواند بین سگ ها منتقل شود و منجر به ایجاد زگیل شود. سگ ها معمولا این ویروس ها را از طریق تماس مستقیم به یکدیگر منتقل می کنند. ویروس ممکن است در محیط زندگی کند، بنابراین سگ ها ممکن است بتوانند ویروس را از طریق اسباب بازی ها، ملافه ها و سطوح دیگر منتقل کنند.
زگیل در داخل و اطراف دهان بسیار شایع ترین انواعی است که در سگ ها دیده می شود. این پاپیلوم های دهانی نامیده می شوند و توسط ویروس پاپیلومای سگ-1 یا CVP-1 ایجاد می شوند. زگیل های ناشی از CVP-1 نیز ممکن است روی پلک ها یا بین انگشتان پا ایجاد شوند، اما این موارد کمتر رایج هستند. CVP-1 به طور معمول در سگ های جوان (تا دو سال) به دلیل سیستم ایمنی نابالغ آنها رخ می دهد.
سگ‌های مبتلا به CVP-2 به احتمال زیاد زگیل روی شکم، کف پا یا بین انگشتان پا ایجاد می‌کنند. زگیل های ناشی از CVP-2 ممکن است در سگ ها در تمام سنین دیده شود.
پلاک های رنگدانه ای ویروس پاپیلوم، ضایعات پوسته پوسته تیره رنگی هستند که ممکن است روی شکم دیده شوند و به طور معمول فقط اشناوزرها و پاگ های مینیاتوری را تحت تاثیر قرار می دهند. آنها توسط ویروس Chipapilloma ایجاد می شوند. در Schnauzers مینیاتوری، این زگیل ممکن است خود به خود از بین نرود و بدخیم شود.
سگ ها نمی توانند ویروس پاپیلوم را به انسان منتقل کنند، فقط به سگ های دیگر می توانند. پاپیلوم های انسانی فقط بین انسان ها منتقل می شود.
رفتار
پاپیلوم ها معمولاً نیازی به درمان پزشکی ندارند، مگر اینکه تحریک شوند، عفونی شوند یا به اندازه ای بزرگ شوند که باعث ناراحتی شوند. در بیشتر موارد، زگیل ها خود به خود از بین می روند زیرا سیستم ایمنی سگ یاد می گیرد که با ویروس مبارزه کند. با این حال، برخی از سگ ها نیاز به مداخله پزشکی دارند. درمان زگیل در سگ ها شامل برداشتن کرایوژنیک (انجماد)، برداشتن جراحی یا برداشتن جراحی با لیزر است. در برخی موارد، این زگیل ها ممکن است پس از برداشتن دوباره بازگردند. گاهی اوقات از تزریق اینترفرون برای درمان زگیل استفاده می شود. ممکن است یک کرم برای درمان پاپیلوم سگ توصیه شود. استفاده از لیزر درمانی CO 2 در برخی مطالعات موفقیت آمیز نشان داده است. ممکن است واکسیناسیون برای موارد مقاوم در دسترس باشد.
دامپزشک شما ممکن است برای درمان پاپیلوم های شدید سگ، شما را به یک متخصص، مانند یک متخصص پوست دامپزشکی ارجاع دهد.
چگونه از زگیل جلوگیری کنیم
از آنجایی که سگ ها پس از ابتلا به یک ویروس از سگ دیگر دچار زگیل می شوند، تنها راه پیشگیری از آنها این است که سگ خود را از تماس با سگ های دیگر که زگیل دارند، حفظ کنید.
ویروس پاپیلومای سگ می تواند در محیط زندگی کند، بنابراین شما باید ملافه ها، اسباب بازی ها و کاسه های مشترک سگ های دیگر را بشویید که زگیل دارند.
اگر سگ شما پاپیلوم دارد، اجازه ندهید سگ شما با سگ های دیگر تماس پیدا کند تا زمانی که همه زگیل ها خود به خود از بین بروند.
از دامپزشک خود در مورد زمان ایمن بودن اجازه دادن به سگتان در کنار سگ های دیگر راهنمایی بخواهید.
